เส้นทางที่เคยเดินผ่าน...

ใต้แสงจันทร์งาม มีรักบางๆ เจือจางซ่อนอยู่... ชายในเงาจันทร์ Tea for three

จะนานเพียงใดไม่เคยอ่อนแรงแม้จะเหนื่อยและล้า ฉันและเธอก็พร้อมจะเดินไป...วันของเรา Soul After Six

คำที่เคยผูกพันและสัญญาจะมีค่าอะไรถ้าไม่รักกัน... ลืม ETC.

เธอใจร้ายกันฉันที่รักเธอหมดหัวใจ... Jetset'er

ฝันที่ฉันคอยมันคงไม่จริง มันคงไม่เจอ... เหนื่อย Friday

ยังเห็นเธอที่ดูยังคงร่าเริงเมื่อเดินจากฉันไป กับใครบางคนของเธอเมื่อวันนั้น... สวิตช์ที่ใจ Bird

จูบเธอได้ในฝันเท่านี้ แค่นี้ เพียงแค่ในใจ... รักไม่ได้ Grooveriders

วันที่ฉันมีเธอ ไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไร ฉันลืมไม่ได้จริงๆ... จำทำไม Tattoo Colour

เดินจับมือกัน ทุกข์สุขด้วยกัน หัวเราะร้องไห้ด้วยกันมานานเท่าไหร่ ฉันไม่เคยเลือนจากใจ... ช่วงที่ดีที่สุด BoydPod

จะขอเป็นส่วนที่เล็กที่สุดของหัวใจ จะมีฉันบ้างไหมข้างในใจเธอ... มุมหนึ่งของหัวใจ วิยะดา

เพียงให้...

เมื่อหลายปีก่อน ฉันเคยคุยกับเพื่อนคนนึง
ที่มีลักษณะนิสัยคล้ายๆกัน

ว่า...

พวกเรามันเป็นพวกชอบทำให้ผู้อื่นมีความสุข
เพียงแค่คิดว่าถ้าสิ่งที่ฉันสามารถทำให้ได้ ฉันก็จะทำ

เพื่อนคนนั้นเคยบอกไว้ ...

เค้าเคยทุกข์เพราะพฤติกรรมตัวเองที่เป็นแบบนั้น

เพียงเพราะเค้าคาดหวัง
ให้ได้รับเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ ตอบแทนกลับมาให้ได้ชื่นใจ
แต่มันไม่เคยมี

วันนี้...

ฉันถูกพูดด้วยถ้อยคำกลับกัน

สิ่งที่ฉันทำให้... มันทำให้ผู้รับลำบากใจ
ว่าเมื่อก่อนเขาเคยอยู่ได้ด้วยตัวเอง

แต่เมื่อมีฉัน... ทำไมเขาทำเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ไม่ได้

กลับรอให้ฉันทำให้

ฉันไม่ตอบรับใดๆ
เพียงแค่ได้ยิน

และพูดกลับไป...

ฉันไม่คิดจะรับปาก ว่าฉันจะเลิกทำ

"เพราะฉันเลิกทำไม่ได้... "

ไม่ใช่เพียงเพื่อความสุขของผู้อื่น

แต่มันเป็นความสุขของฉันเช่นกัน

ที่ได้เป็น...


"ผู้ให้"

เยือนวังท่าพระ

การสังสรรค์ส่งท้ายปีของเหล่าเพื่อนพ้อง...

มีรูปมาให้ดูคร่าวๆ

เดี๋ยวจะมาเขียนต่อ

Valentine's day

วันนี้มีเพื่อนฉันคนนึง
เข้ามาถามผ่าน msn ว่าภัตตาคารแห่งหนึ่งสามารถเดินทางไปไห้อย่างไรบ้าง

เมื่อฉันบอกเส้นทางจนจบ
จึงไต่ถามได้ใจความว่า...
ต้องการจองโต๊ะไว้เพื่อเตรียมไปรับประทานอาหารกับแฟนที่คบกันมาหลายปีในวัน valentine ปีหน้า

แล้วเพื่อนก็เล่าให้ฟังอีก...
ว่าทำเช่นนี้เป็นประจำในทุกๆปี

ฉันได้แต่ตอบเพื่อนไป...
ฉันไม่เคยรู้สึกว่า มีใครพาฉันไปทำอะไรในโอกาสพิเศษแบบนี้บ้าง


ฉันไม่เคยอยากได้ดอกไม้ช่อโตหรือของขวัญราคาแพงเพื่อเอาไว้อวดใครต่อใครเลยสักครั้ง

ฉันแค่ไม่ต้องการ สิ่ง surprise ที่เกิดมาจากความไว้วางใจของฉัน
ว่ามีใครอีกคน ที่ต้องการความรักและความสำคัญเช่นเดียวกับที่ฉันต้องการ
จากผู้ชายเดียวกัน ในวันวาเลนไทน์วันนั้น เมื่อปีที่แล้ว

14 กุมภาพันธ์ 2552
คงเป็นอีกวันที่ฉันต้องมีน้ำตา
และมันคงเป็นเช่นนั้นในอีกหลายปี...

Gift Gift Gift

สหายขา...

ไปงาน Gift กันเถอะ



ไปงานรื่นเริงก่อนปีใหม่กัน...

ไปวังท่าพระกัน...

กลับไปหาศิลปากรกัน...ถือโอกาสฉลองไปเลยทีเดียว

ป่วนกลางเมือง

10 ธันวาคม 2551

ฤกษ์งามยามดี....ชวนสหายทั้งสิบมาสังสรรค์ร่วมกัน
ใช้เวลาไปนิดหน่อย ... 4 ชั่วโมงในการกิน ยังไม่รวมเวลาถ่ายรูป
มาดูรูปกัน



ใน sizzler



กลางห้าง



มืดค่ำก็ยังไม่เลิก





ฉลามและเพนกวินที่ถูกย่ำยี



รูปมันเยอะเกิน...200 กว่ารูป
เอามาลงซ้ำบ้างไม่ซ้ำบ้าง...
ถ้าอยากดูทั้งหมด เข้าไปที่ hi5 ปาล์ม และ ตาลนะจ๊ะ

when I was young...

สมัยม.ต้น
(ทำไมหัวเหน่งหน้าบานแบบนี้ฟะ???)








สมัยม.ปลาย
(จริงๆมีมากกว่านี้ แต่ละลายไปกับหนังสือรุ่นหมดล่ะ ...)


ทั้งรุ่นมีแค่นี่ (เองเหรอ??)


ตอนมหาลัย ...น่าจะปี 3
เพราะหลังรูปประทับไว้ว่าวันที่ 14 กรกฎาคม 2548
(หน้าบานไม่เสื่อมคลาย... - -")


อันนี้ไปเสม็ดกันมา...น่าจะตอนปี 3 เหมือนกันมั้ง



เพื่อนบางคน...ยังติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อนบางคน...หายหน้าไปจากชีวิตด้วยเหตุหลายอย่าง

แต่ฉัน "คิดถึง" ...เพื่อนทุกคน

ฉันคงไม่หวังให้อะไรทุกอย่างมันเหมือนเดิม...

แต่ฉันขอได้รับความสุขทุกครั้งที่เจอหน้ากัน... คล้ายวันเก่าๆ ก็พอแล้ว

which way?

คุณเคยถูกทำลายความมั่นใจไหมคะ??

เมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างมากระทบ...
ฉันก็จะไม่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง

แล้ววันนึง...สิ่งที่กลัวที่สุดก็ต้องมาไม่ช้าก็เร็ว

ต้องเจอสิ่งที่ทำให้คิดถึงมันซ้ำสอง

คุณจะวิ่งหนี หรือ จะเผชิญหน้า??

สิ่งที่เคยรักที่สุด กลับกลายเป็นสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด



ถ้าเป็นคุณ... คุณจะทำยังไง??

ถ้าคุณรู้นิสัยฉันดี ...คุณคงรู้ว่าฉันไม่ชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น

แต่ครั้งนี้...ฉันอาจต้องการความช่วยเหลือ
หรืออาจต้องใช้วิธีการป้องกันตัวเองแบบของฉัน

สู้ต่อไป กุลนันท์

สักวัน ฉันจะกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้...
(แต่อาจต้องเห็นความใจร้ายของฉันในช่วงนี้หน่อยก็แล้วกัน...)

จดหมายถึงตัวฉัน...

สวัสดี แนน เพื่อนรักของฉัน

ฉันไม่ได้เขียนจดหมายหาเธอเสียตั้งนาน หวังว่าเธอคงสบายดีและมีความสุขดีนะ

ตอนนี้ชีวิตฉันก็ยังคงยุ่งๆเหมือนเดิม เพราะฉันยังคงมีสิ่งที่ต้องการทำในชีวิตอีกหลายอย่าง แต่ก็จำเป็นต้องแบ่งเวลาให้กับทุกอย่างให้สมดุล พยายามจะกลับบ้านบ่อยๆ กลับมาหาพ่อกับแม่ มาเป็นที่ปรึกษาให้น้องๆและพูดคุยกันอย่างสม่ำเสมอ ส่วนเรื่องการเรียน เธอคงจะรู้ดีสินะว่าฉันพยายามอยู่...ไม่ต้องถามหรอกว่ามันไปถึงไหน มันก็เท่าๆเดิมในสายตาคนอื่นนั่นล่ะ

แนน ตอนนี้เธอยังบ่อน้ำตาตื้นอยู่รึเปล่า? เธอยังคงร้องไห้ให้กับสิ่งที่ผ่านมาในอดีตอยู่อีกไหม? ฉันหวังว่าเธอคงไม่เสียใจกับสิ่งที่ผ่านมาแล้วนะ เพราะฉันรู้ดีว่าเธอสามารถมองอดีตที่ผ่านมาให้เป็นบทเรียนชีวิตของเธอได้ ถึงแม้ว่าเธอจะต้องร้องไห้บ้างเป็นบางครั้งก็เหอะ

ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนช่างจดจำช่างจำ (ถึงจะโครตขี้ลืมกับเรื่องที่เธอไม่ใส่ใจ...) แต่บางที การลืมๆไปเสียบ้างเนี่ยมันก็จะช่วยให้ชีวิตเธอมีความสุขขึ้นนะ บางครั้ง ความบังเอิญที่เรากำหนดไม่ได้อะไรทั้งหลายแหล่เนี่ยจะหันมาทำร้ายเราบ้างก็ขอให้เธอคิดไปเสียว่ามันช่วยพิสูจน์จิตใจเธอก็แล้วกันนะ ฉันรู้เธอจะต้องรู้สึกว่าเธอเป็นตัวน่ารังเกียจ แต่อย่าได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ ...เธอก็รู้ ว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเสียหน่อย (ไม่ต้องมาปฏิเสธนะว่าเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เพราะฉันน่ะ รู้จักเธอดียิ่งกว่าใคร จริงๆ...)

ถึงตอนนี้ฉันจะอยู่ใกล้เธอแค่ไหน แต่ฉันก็คงทำได้แค่ให้กำลังใจเธอเท่านั้น เพราะฉันรู้ว่าไม่มีใครที่จะช่วยเธอได้นอกจากตัวเธอเอง ฉันก็ได้แต่นั่งรอเวลานั้น เวลาที่เธอกลับมาเป็นแนนที่ร่าเริงและมีความสุขกับทุกๆเรื่องอย่างเดิม

miss u & take care
Nann...

ป.ล. ฉันรู้ว่าเธอชอบเพลงของพี่ปอยมาก วันนี้เอามาฝากหนึ่งเพลง เอาไว้ฟังทำร้ายตัวเองซ้ำซาก 555+
<

เดือนแห่งการท่องเที่ยว

เดือนธันวาคม...เดือนแห่งวันหยุด
เดือนแห่งการท่องเที่ยว
เดือนแห่งการสังสรรค์

แต่ทำไมตัวเราไม่มีโปรแกรมเที่ยวไหนเลยฟะ??

คนอื่นเค้าไปเที่ยวกันโครมๆ
ส่วนตัวเราต้องมานั่งแก้ thesis ที่ข้อมูลหายไป

advisor ลางานอาทิตย์นึง
เราต้องอาศัยช่วงชุลมุนนั้น...แก้ thesis ชดเชย

ช่วงสุดสัปดาห์ที่มีคอนเสิร์ตรับหน้าหนาว
ต้องกลับบ้านไปเฝ้าหมา เพราะพ่อกับแม่ไปเที่ยวเหนือ
(อันนี้ไม่ซีเรียส...เพราะอยากให้เค้าไปเที่ยวรื่นเริง
แต่ทำไมต้องเป็นฤกษ์งามยามดี อาทิตย์นั้นพอดี???)

การพักผ่อนที่มากที่สุดในชีวิตตอนนี้ คือ ...

การ shopping และหาของกิน
- -"
(เงินหมดอีก)

วันนี้เจอเพื่อน...มันทักว่าอ้วนขึ้น
(แน่ล่ะสิ...เดือนที่แล้วกูหัดทำเค้กเน่....)





โว้ยยยยยยยยย

อยากไปภูเขา
อยากไปทะเล




พาไปเที่ยวหน่อยยยยยยยยยย
("จะมีใครได้ยินมึงไหมคะ...แนนเอ๊ย"...บอกตัวเอง)

รูปล่าสุดที่ไปทะเล...แต่ไม่มีสักรูปที่ถ่ายมาแล้วเห็นทะเล
(12 มกราคม 2551 ณ บางแสน)

@^-^@

ดู mv นี้แล้วรู้สึกว่า...ผู้ชายไรฟะ โครต sexy เลย
- -"
(หรือเราคิดไปเอง?)

แต่จริงๆแล้วก็ชอบเพลงด้วยนะคะคุณ
ไม่ชอบเนื้อหาเพลงเท่าไหร่
แต่ช๊อบชอบ melody อ่ะ...สวยดี

ว่าแล้วก็...
เปลี่ยนใจมาชอบเด็กๆดีกว่า
(ไม่ได้เกี่ยวกันเล๊ยยย)
555+

ฟังเพลง

ปลง เปลี้ย...

สถานการณ์ช่วงนี้ทำให้อยากจะสำรอกออกมาเป็นกระสุนปืน
ภาวะข้อมูลข่าวสารล้นทะลัก
เหตุผลและข้อมูลตีกันยุ่งเหยิงวุ่นวาย


สันดานคนไทยกลับมาทำร้ายตัวเราเอง
สุดท้ายคนที่รับผลไม่ใช่ใคร พวกเรากันเองทั้งนั้น

การยอมๆกันไปถึงจุดสิ้นสุดเสียที

ฉันรับไม่ได้ที่เห็นคนตายทุกวัน
แต่ฉันมองไม่เห็นทางออก

ไม่มีใครทำหน้าที่ของตัวเองอย่างบริสุทธิ์ใจ

คนที่มีหน้าที่ควรทำให้สงบนั่งกระดิกตีนดูคนถือไม้วิ่งไล่กัน
คนที่ควรนำเสนอข้อมูลอย่างตรงไปตรงมา นั่งบิดเบือนข่าวสารตามปริมาณของเงินจะเอื้ออำนวย
คนที่ควรไปไม่ยอมไป
คนที่ควรอยู่ไม่ยอมอยู่
คนที่พยายามไกล่เกลี่ย ถูกมองว่ามีเหตุผลซ่อนเร้น

แล้วคนอย่างเราจะทำอะไรได้

นอกจากปลง...

"It's big joke." someone said,like this song.

มากกว่าสอง

ลมหนาวมาเยือนแล้ว
ช่วงเวลาที่มีความสุขในการท่องเที่ยวมากที่สุดในรอบปี
แต่กลับเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตยุ่งที่สุดในรอบปีเช่นกัน

เค้าว่าช่วงหน้าหนาว หลายคนต้องการอ้อมกอดอุ่นๆ
เพื่อนฉันจำเป็นต้องไปเกี่ยวข้องกับใครบางคนที่เค้าต้องการอ้อมกอดอุ่นๆเช่นกัน
แต่เค้าไม่ได้ต้องการแค่อ้อมกอดเดียวนี่สิ

ปัญหาโลกแตกมาอีกแล้ว

วิญญาณนางมารร้ายเข้าสิงทันที
เดชะบุญเพื่อนฉันรู้จักนิสัยฉันดีเหลือเกิน
ส่งโทรศัพท์ให้ฉันคุยกับคนๆนั้น

กุลนันท์ด่าทันที...โดยไม่ต้องรอคำสั่ง
"ถ้าเพื่อนฉันมันงี่เง่ามากนักๆก็เลิกๆไปสิ...จะทนมันทำไม"

ใครคนนั้นเลือกทำเบลอใส่ฉัน
แล้วคุยเรื่องอื่นต่อไป

คนใน MRT มองหน้าตาปริบๆ
"อีนี่มันแรงว่ะ...(คิดในใจ)"


แหม...มนุษย์หน้าหนาดื้อด้านแบบนี้
จะให้ฉันนั่งเฉยๆเหรอคะคุณขา
ผู้ชายที่มีแฟน วางแผนชีวิตจะแต่งงานกันอยู่แล้ว
สงสารผู้หญิงคนที่เค้าไม่รู้เรื่องรู้ราวเถอะค่ะ

โชคดีที่สันดานฉันมันเป็นซะแบบนี้
จึงไม่มีผู้ชายสันดานเสียที่มีลูกมีเมียแล้วมายุ่งให้วุ่นวายเหมือนเพื่อนหลายๆคน



ปล่อยให้ผู้หญิงเค้ามีความสุขในการดำรงชีวิตตามอัตภาพเถอะค่ะ
ดีกว่าต้องมานุ่งทะเลาะกันเอง...วุ่นวายปวดหัวเพราะผู้ชายที่เหลืออยู่น้อยเหลือเกิน

ป.ล.ชอบเพลงนี้
เหมาะกับบรรยากาศแบบนี้เหลือเกิน(ตรงไหนวะ??)

แฟตเฟสแปด...ในทัศนะของข้าพเจ้า

เฮ้อ...
จิตตกไปหลายวัน ข้อมูลในโนตบุคหายปื้ดดด
ถ้าจะกู้ข้อมูลต้องใช้เงินครึ่งหมื่น
กับความไม่แน่นอนว่าจะได้สิ่งที่ต้องการกลับคืนมาหรือเปล่า
ยอมทำงานหนักกว่าเดิมดีกว่านะ...

มาขอ update การไป Fat fes. ปีที่ 8 และครั้งที่ 7 ในชีวิตเสียหน่อย
รูปวันแรกไม่มี ดูรูปวันที่สองเอาแล้วกันนะ

สรุปโชว์ทั้งหมดที่ได้ดู
tong&Jerry, Monotone, Scrubb, Maywa Denki, Jetset'er, Crescendo, Friday, Basketband (เล็กน้อย), A Pause+ก้อย
วงใหญ่ไม่ได้ดูเพราะคนเยอะ+เคยดูแล้ว จำนวนโชว์เลยมีเท่านี้

ปีนี้ซื้อ CD ไม่เยอะเพราะเงินไม่มี พยายามควบคุมไว้แค่ 1000
(มีคนถาม...นี่ซื้อน้อยแล้วใช่ไหม)

แต่แอบเซ็งนิดนึง...
กุลนันท์โชว์โง่ ซื้อแผ่นปั๊มของพี่หนึ่ง Sleeper1 อัลบั้ม Sleeper Letter มาซ้ำเพราะมีแล้ว...
(ไม่งั้นก็เอาเงินนี้ไปซื้ออัลบั้ม Mild ได้อีกแผ่น - -")



เอาล่ะ...มาดูรูปกันดีกว่า
Maywa Denki
ชอบมากกกกก มีทั้งโชว์มีทั้งงานผลงาน
ลองเข้าไปดูได้...ที่นี่




ต่อมา
Knockman ของเล่นของ Maywa Denki
กดแขนด้านข้างๆตัวแล้วแขนอีกข้างจะตีหัวตัวเองโป๊กๆ
น่ารักมากกก


โชว์ภาคบังคับ...Jetset'er
ได้รับมอบหมายให้ถ่ายรูป
แต่กล้องไม่ใช่กล้องเทพ แสงจึงไม่ค่อยดี แถมรายละเอียดไม่ชัด
หงุดหงิดพอควร แต่ได้ภาพดีๆเท่าที่ทุกอย่างจะเอื้ออำนวย
ป.ล.ชอบรูปซ้ายบน แอบถ่ายตอนเซ็ตเวที


สุดท้าย...ถ่ายกับมือคีย์บอร์ดปล่อยแสงได้
กรุณาดูภาพประกอบ
(รูปซ้ายล่างมีแสงออกมาจากหัวด้วย 555+)


นี่ขนาดรูปไม่เยอะแล้วนะนี่...
ทำไมมันอัพเหนื่อยงี้วะ
ไปล่ะ...เจอกันปีหน้า
ป.ล.หนูบีเอ๊ย...อยากมาใช่ไหมล่าาา
ปีหน้าห้ามพลาดนะจ๊ะ

edit
เรื่องตลกประจำปี
กำลังเดินไปซื้อน้ำที่ซุ้ม...เจอการใช้ป้าย reused ที่มีข้อความนี้
ฮาได้ใจ

จิตตก

ช่วงนี้อิชั้นจะขอหายหน้าไปจากการ online สักพัก
เนื่องจาก
HDD Notebook เจ๊ง
ข้อมูลสำคัญในนั้นหายหมดเกลี้ยง
จิตตกอย่างแรง
โดยเฉพาะ thesis
ยังไม่รวมรูปทั้งหลายแหล่อะไรในนั้น

ได้แต่ปลอบใจตัวเอง...
อุปสรรคในชีวิตมันทำให้ชีวิตเรากลายเป็นตลกร้ายได้มากขึ้น
จะได้มีเรื่องเอาไว้เล่าสู่กันฟังขำๆในอนาคต

ว่า
"ตอนเรียนโท กูสอบตก Comprehensive
และข้อมูล Thesis หายไปด้วยนะเฟ้ย
กูยังเรียนจบมาได้เลย"

แต่ตอนนี้
ขอจิตตกต่อไป
กินอะไรไม่ค่อยลง
ใจหายเหมือนของสำคัญหาย
จิตตกพอๆกับอกหักเลยว่ะ ...

นี่มันถึงเบญจเพสแล้วใช่ม้ายยยยยยยยย

เกริ่น...Fat Fes.8

Bad Joke

ชีวิตเรามันมักมีเรื่องตลกร้ายมาให้เราขำขื่นอยู่เสมอ
ชั้นคนนึงล่ะ ที่โดนบ่อยเหลือเกิน...

โลกมันกลม กรุงเทพมันกลม สถานที่ในกรุเทพที่เราจะไปซ้ำกันมันน้อยนักหรือไง
หรือเพราะเราเหมือนกันเกินไป เราใกล้กันเกินไป หรือเรารู้จักกันดีเกินไป
จนสถานที่ที่เราคิดจะไปมันซ้ำซากเช่นนี้

ตอนนี้ถ้าฉันจะเสียน้ำตาไม่ใช่เพราะฉันเกลียดเธอหรือเพราะฉันอยากกลับไปแก้ไขอดีต
แต่บางครั้ง ฉันคิดถึงอดีตที่แสนหวานมากไป

หรือเพราะฉันเกลียดตัวเองมากไป
ที่ยังคงกลืนน้ำลายตัวเอง
ยังไม่สามารถยิ้มรับกับความสุขของเพื่อนได้อย่างบริสุทธิ์ใจ

เกลียดตัวเอง
ที่ฉันไม่สามารถหันไปยิ้มให้กันได้อย่างเคย

เกลียดตัวเอง
ที่ฉันต้องเจอสายตาที่แสดงท่าทีรังเกียจ ที่คงคิดในใจว่าทำไมต้องมาเจอฉันที่นี่

และยังคงเกลียดตัวเอง
ที่ฉันทำให้คนข้างๆฉันเป็นห่วงฉันมากมาย


ฉันคงได้แต่นั่งบอกตัวเอง...
ว่าตอนนี้ฉันมาไกลแค่ไหน

สู้ต่อไป กุลนันท์

เจ้าชายในโลกของความจริง

ทุกครั้งที่เราเคยฟังเรื่องของเจ้าชายกับเจ้าหญิงในนิทาน
มักจบด้วยความสุขสมหวัง
ทั้งคู่ได้ครองรักกันอย่างมีความสุข

แต่คงมีใครหลายคนเคยตั้งคำถามกับมัน

แล้วหลังจากนั้นล่ะ?

เจ้าหญิงและเจ้าชายที่เพียงแรกพบสบตาก็หลงรักกันอย่างดื่มด่ำนั้น
หญิงชายสองคนที่ไม่เคยรู้จักนิสัยใจคอกันมาก่อนเลย
จะสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขได้อย่างไร

ในความเป็นจริงที่ใครๆต่างรู้

"ความสัมพันธ์เป็นเรื่องยาก"

ไม่มีใครที่สามารถมีความสุขได้ตลอดชีวิตเหมือนอย่างในนิทาน

ถึงแม้บางครั้งเราอาจเข้าใจคนๆนึงได้อย่างเต็มความสามารถ
แต่การยอมรับอาจยังมาไม่ถึงจิตใจของเรา

หรือถึงแม้เราจะสามารถ "เข้าใจ" และ "ยอมรับ" ตัวเขาได้
แต่ความสัมพันธ์นั้นไม่มี "ความรัก" และ "ความซื่อสัตย์"ให้กันและกัน

ความสัมพันธ์นั้นย่อมไม่อาจพบเจอความสุขได้เช่นกัน


แต่บางครั้ง...
ยามเมื่อฉันหวนคิดถึงความสัมพันธ์ครั้งก่อน

กลับอยากให้มันจบลงแบบ Happy Ending
ได้นั่งฝันถึงความรักครั้งเยาว์วัยที่มีความสุขเหลือแสน
ไม่อยากให้มันดำเนินต่อจนกลายเป็นความเศร้าในชีวิตที่น้ำตาไหลทุกครั้งยามถึงมัน

แต่เพราะฉันเป็นคนแบบนี้
ฉันจึงไม่ยอมหยุดอะไรไว้แค่ครึ่งๆกลางๆ

จึงได้แค่นั่งมองความสุขในอดีต
เห็นความทรงจำที่เคยเจ้าหญิงของใครคนนึง

ที่ตอนนี้เขาไม่ใช่เจ้าชายของฉันอีกแล้ว

All about Cake...

ช่วงนี้รู้สึกละเลยหน้าที่ในการเขียน Blog ไปนาน...
(แล้วใครเค้าสั่งคุณล่ะคะ...กุลนันท์)

ตอนนี้อยากพัฒนาฝีมือในการทำอาหาร
เริ่มริจากอาหารคาวไปอาหารหวาน

ทำคัสตาร์ดได้แล้วยังไม่สะใจ
ลองทำเค้กช็อคโกแลตที่ได้สูตรมาจากห้องก้นครัว
เท่านั้นยังไม่พอ
ห้องก็ไม่มีเตาอบ กุลนันท์เลยลองทำด้วยหม้อหุงข้าวอย่างที่มีคนเคยทำสำเร็จมาแล้ว

แต่...
ทำไมเราทำเองแล้วมันไม่สำเร็จวะ
T-T

เค้กก้อนแรก
เนื้อเค้กใช้ได้ แต่หน้านิ่มของช็อคโกแลตเละไม่มีชิ้นดี

เค้กก้อนที่สอง
ลืมใส่กลิ่นวนิลลา
กำลังอบ(หุง) อยู่...รอดูกันต่อไป



นี่คือความฝันของดิชั้น



ใครสนใจเป็นหนูทดลองติดต่อมาได้...


แต่จะได้กินเมื่อไหร่ไม่รู้
555+

update จ้า...
ตอนนี้ ทุ่มครึ่ง
เค้กที่ประสบความสำเร็จในชีวิตได้มาแล้วค่า
^_________^

How are you?

รักแท้

วันนี้นึกถึงคำๆ นี้ขึ้นมา
"รักแท้"

มีใครคนนึงฟังเพลงๆนี้



แล้วเฝ้าถามฉันว่า...ชาตินี้ฉันจะเจอหรือได้ประสบกับมันบ้างหรือไม่
ฉันเคยตอบไป...คุณได้เจอแน่ๆ ถ้าคุณเชื่อมั่น

แต่เมื่อถึงวันนึง
วันที่มีผู้หญิงคนหนึ่งยินดีมอบรักแท้ให้เค้าอย่างเต็มใจ
ไม่หวังผลตอบแทน
และทำทุกวันให้ดีที่สุดอย่างมีความสุข

วันนั้น...กลับเป็นวันที่เค้าเต็มใจจะละทิ้งรักแท้ที่ผู้หญิงคนเดิมมอบให้เค้า



วันนี้
ฉันสงสัย

สงสัยว่าเค้าจะยังเฝ้าถามหาถึงรักแท้อีกหรือไม่

และไม่รู้ว่าเค้าจะรู้ตัวไหมว่าเค้าได้ทิ้งรักแท้นั้นไป
และคนที่เค้าเคยมอบรักแท้นั้นให้...ได้แต่เฝ้าย้ำและบอกกับตัวเองว่ารักแท้ครั้งนั้นอาจดำรงอยู่แค่ในใจ

เพราะมันเคยทำให้เจ็บปวดแสนสาหัสเพราะว่ามันเป็น "รักแท้" สำหรับเธอ

ที่เก่าที่ฉันยืน

ช่วงเวลาใกล้เที่ยงคืนของชั้นสิบเก้า
แสงไฟจากตึกข้างเคียงทำให้ฉันนอนไม่หลับ

แสงไฟเหล่านี้มันสว่างเท่าเดิม
แต่มันทำให้ฉันรู้สึกเหงา

ช่วงเวลาไม่กี่วินาทีในวันนี้ทำให้ฉันมองเห็นอดีต
มองเห็นตัวเองที่เคยฟูมฟาย
มองเห็นตัวเองที่เคยร้องไห้เสียใจ

แต่ในวันนี้ ในช่วงเวลาที่กรุงเทพแคบลงกว่าที่เคย
ฉันไม่ได้มีแม้กระทั่งหยดน้ำตา

เพื่อนฉันคนนึงพูดไว้
"น่าแปลกนะ...
ใครคนนึงที่เรามีความทรงจำ ใช้ชีวิตร่วมกันมากมาย
วันนี้กลับกลายเป็นได้แค่คนรู้จัก"

เพราะประโยคนี้ของเพื่อนทำให้น้ำตาฉันเกือบไหล

ไม่ใช่เพราะเรื่องที่เคยผ่านมา


แต่ฉันแค่กลัวอนาคตที่เราคาดเดาไม่ได้
แค่กลัวว่ามันอาจเกิดขึ้นอีก

ก็แค่นั้น...

มาตรฐานในการบริการ

วันนี้ทำตัวว่าง...เข้าไปนั่งอ่านกระทู้The Pizza Company ตั้งชื่อให้ลูกค้าว่า jackass ที่เป็นกระทู้แนะนำในห้องก้นครัวของพันธุ์ทิพย์

เรื่องย่อๆก็คือ...
จขกท.ไปซื้อ pizza ในร้าน the pizza company ด้วยบัตรโปรโมชั่นซื้อ 1 แถม 1
ทุกครั้งในการซื้อด้วยบัตรสมาชิกแบบนี้ ทางร้านจะคีย์รหัสมาชิกของลูกค้าแล้วข้อมูลเบื้องต้นในการสมัครสมาชิกจะขึ้นมาให้

แต่ปัญหามันอยู่ตรงข้อมูลสมาชิกนั้นน่ะสิ...
เพราะ database มันขึ้นชื่อลูกค้าว่า jackass (คงไม่ต้องอธิบายอีกล่ะว่ามันแปลว่าอะไร)

จขกท.ก็เข้าไปถามพนักงานว่า ทำไมชื่อเค้าเป็นเช่นนี้
พนักงานในร้านไม่รู้ความหมายของคำๆนี้ แล้วบอกแค่ว่า ข้อมูลมาจากฐานข้อมูลส่วนกลาง

เวลาผ่านไป ...
คนในกระทู้บอกให้ จขกท.ติดตามเรื่อง
เพราะมันถือว่าเป็นการดูถูกลูกค้าอย่างแรง
(เห็นด้วย...)

ไม่มีเหตุผลใดๆที่จะมาแก้ต่างแล้วฟังขึ้นนอกจากคำขอโทษและคำอธิบาย
ทุกคนที่เคยเป็นลูกค้าบริษัทนี้ต้องการแค่นั้น
ต้องการแค่คำขอโทษอย่างจริงใจว่าเราทำผิด

แต่ปรากฎว่ามีบุคคลนิรนามว่ากล่าวถึงเหตุการณ์ที่ร้านสาขาในวันนั้น
ว่ามีการล้อเล่นกันของพนักงานในร้านที่มีคนชื่อ jack แล้วเพื่อนๆเติมคำว่า ass ลงไป...แล้วบังเอิญว่าเอากระดาษแผ่นนั้นไปรับ order

รู้สึกไหมคะว่ามันผิดปกติกว่าการใช้บริการปกติที่เราเคยเจอ??

สุดท้าย มีจดหมายขอโทษมาจากบริษัท อ้างอิงจากเหตุการณ์ของบุคคลนิรนามนั้น
ว่าเกิดจากความผิดพลาดในร้านนั้นจริง...

แต่ในระหว่างที่คนในกระทู้นั่งเฝ้ารอเอาใจช่วย จขกท.
มีคนหลายคนมากล่าวอ้างว่า
เคยใช้บัตรโปรโมชั่นซื้อ 1 แถม 1 นั้นแล้วมีชื่อตัวเองในรหัสลูกค้าว่า jackass เช่นกัน

เอ๊ะ!!!
ถ้างั้น... ก็เท่ากับว่าจดหมายฉบับนั้นเป็นคำโป้ปดที่ผู้บริหารแต่งสรรขึ้นจากเรื่องในกระทู้
แล้วเอามาเป็นสาเหตุเพื่อป้ายความผิดให้กับพนักงานในร้านงั้นเหรอ??

เท่ากับว่า ทุกครั้งที่มีลูกค้ามาใช้บริการโปรโมชั่นนี้ จะต้ัองเป็น jackass ให้บริษัทดูถูกทุกครั้งว่ากูงกที่ต้องการซื้อของลด 50% งั้นเหรอ??

เราไม่มีทางรู้ได้หรอก...ว่าสิ่งเล็กๆเหล่านี้เกิดจากความมักง่ายของใคร
คนไทยชอบมองว่าเรื่องแค่นี้น่าจะยอมกันได้

แต่อย่างที่เคยบอก
เราไม่ได้เสียเงินน้อยนิดเพื่อซื้อความมักง่าย
เพราะมาตรฐานในการรับบริการของเราก็มีอยู่เช่นกัน...

คงไม่มีใครต้องการเดินไปซื้อของแล้วมีคนมาเรียกคุณว่า "อีนังโง่คะ พิซซ่าของคุณได้แล้วค่ะ"

และเสียใจด้วย... ถ้ามันเกิดอะไรกับชั้นแบบนี้ อิชั้นคงไม่ยอมคนนึงล่ะ

...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ไปรษณียบัตร...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

การไม่ถูกนินทา...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

การเดินกินไอติม...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ได้นอนเอื่อยริมทะเล...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ฤดูหนาว...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ดาวบนฟ้า...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ความสงบ...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

แรงบันดาลใจ...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ความไร้เดียงสา...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

ความฝัน...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

รักแท้...ดูเหมือนมันจะหายากขึ้นทุกที

เมื่อเราโตขึ้น ...ดูเหมือนอะไรๆจะ "หายากขึ้นทุกที"
เพราะเราอาจใส่เหตุผลและความรับผิดชอบกับสิ่งรอบตัวมากเกินไป

หรือเพราะอะไรก็ไม่ทราบ
(สุดท้ายก็หาเหตุผลกับมันทุกที...)

Nodame Cantabile

วันนี้น้องสาวนั่งดู Nodame Cantabile...(อีกรอบ)
เลยอยากได้เพลง Onara Taisou ถ้าแปลเป็นภาษาไทยก็คือ บริหารลมทวาร
นั่งค้นๆๆๆ ใน google เจอล่ะ ...
ได้เนื้อเพลงมาด้วย เลยเอาไปใส่ google translate
ได้มาดังข้างล่าง

Nodame Cantabile (Ueno Juri) - Onara Taisou

Lyric: Ninomiya Tomoko, Noda Megumi, Poo Tarou
Music: Noda Megumi
Artist: Ueno Juri

のだめカンタービレ(上野樹里) - おなら体操

作詞：二ノ宮知子, 野田恵, poo太郎
作曲：野田恵

皆　集まれ
おなら体操の時間だよ
おなら体操　おー
さん　はい
元気に出そう　いい音出そう
ど　れ　み　ふぁ　ぶぶぶ　わーん
大きくだって　小さくだって
どうせい同じおならだもん
手は腰にさぁ　行くぞ　へーへーぶー
皆で出そう　笑って出そう
ど　れ　み　ふぁ　ぶぶぶ　わーん
父さんだって　母さんだって　皆同じおならだもん
空高く　さぁ　行くぞ
へーへーぶー
何だか出そう　もうすぐ出そう
ど　れ　み　ふぁ　ぶぶぶ　わーん
元気なおなら　可愛いおなら
今度はどんなの出るんだろう
それ皆でさぁ行くぞ
へーへーぶー 出た

Everybody Union
It's time for gymnastics fart.
Oh fart gymnastics
Yes,
That sounds good to come out well so
A samurai warrior is expected degree of non-military gah!
Too big, too small
It's the same fart homosexual
Now go back out to boo Wow Wow!
I keep smiling at everyone out
A samurai warrior is expected degree of non-military gah!
Mom Dad I fart it's all the same!
Now go into the sky!
Wow Wow boo
Somehow, it's almost keep up
A samurai warrior is expected degree of non-military gah!
How cute a fart fart
What's out?
Now we'll get it
Wow Wow was boo

เป็น series อีกเรื่องนึงที่โครตญี่ปุ่น แต่เนื้อเรื่องเกี่ยวกับดนตรีคลาสสิค...แนะนำให้ดูนะจ๊ะ

ภาพแทนคำตอบ...

ถึงแม้ว่าข่าวสารในเมืองไทยตอนนี้จะไม่เคยพูดตรงกันเลย...
แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน...
ว่าภาพหนึ่งภาพสามารถแทนคำฉ้อฉลได้มากกว่าสิ่งไหนๆ

อย่างที่ฉันเคยพูดหลายครั้ง
ไม่มีใครที่จะสามารถทำร้ายชีวิตใครได้ ถึงแม้ว่าจะมีเหตุผลมากแค่ไหนก็ตาม

แล้วถ้ายิ่งเป็นเหตุผลของประโยชน์ส่วนตนด้วยแล้ว
มันคงไม่มีอะไรที่จะเป็นข้ออ้างได้อีก

ฉันคงไม่ขออวดฉลาดจะมาวิพากษ์อะไรอีก
นอกจากเอารูปภาพมาตอบแทนคำถามที่เกิดขึ้นและตอกย้ำให้เราได้รับสารที่ตรงกัน

เห่อ...น้องหอม

ชีวิตนี้...อิชั้นเพิ่งเคยซื้อตุ๊กตาตัวแรกในชีวิตให้กับตัวเอง
เป็นตุ๊กตาที่ไปบังเอิญเดินเล่นอยู่ที่พารากอนแล้วพบว่าเป็นตุ๊กตาที่ยิ่งจับจะยิ่งมีกลิ่นหอม
ยิ่งรู้ว่าเป็นกลิ่นวนิลลา...

กุลนันท์จึงตกหลุมทันที


เมื่อวันก่อนจึงไปสอยมากับเพื่อนๆคนละตัว

แล้วตั้งชื่อว่า

"น้องหอม"
(สร้างสรรค์มาก......)

ขอจบการเห่อแบบสั้นๆแต่เพียงเท่านี้...

- -"

ป.ล.ลืมบอกไป...เมื่อจับน้องหอมยืนจะเป็นรูปโคนไอติมนะจ๊ะ
^ ^

ความลับโลกออนไลน์

ฉันไม่ค่อยเข้าใจความคิดบางอย่างของคนในโลกออนไลน์นี้
ฉันไม่อยากตัดสินใจว่าใครถูกหรือผิด แต่ฉันแค่สงสัยมานาน


การที่เราเอาตัวตนบางส่วน พูดคุยกันผ่านตัวหนังสือหรือรูปภาพ
โดยใช้ระบบอินเตอร์เนตเป็นสื่อกลาง
ไม่ว่าจะผ่านเวปใดๆ ก็ตาม


คุณเคยนึกถึงกฎพื้นฐานของโลกใบนี้ไหม?
“เมื่ออะไรก็ตาม อยู่ในอินเตอร์เนตโดยความชอบธรรมของเราแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่เป็นความลับอีกต่อไป”


มีใครหลายคนที่ฉันรู้จัก ลงรูปไว้ให้เพื่อนๆดู (ผ่านระบบอะไรคุณน่าจะรู้กันดี)
แต่เมื่อเพื่อนบางคน ในรูปเหล่านั้นนำรูปไปแบ่งปันให้แก่ผู้อื่นดูอีกทอด
กลับโวยวาย...

“เธอเอารูปไปให้คนอื่นดูทำไม”



อ้าว...อะไรของมึงเนี่ย
สิ่งที่คุณทำ คือการทำให้สิ่งส่วนบุคคลกลายเป็นสิ่งสาธารณะ
แล้วบุคคลที่สามนั้นไม่มีสิทธิ์เห็นมันได้อย่างไร ในเมื่อคุณนำมันมาอยู่ในโลกออนไลน์แล้ว
และบุคคลเหล่านั้นไม่ได้นำความเป็นคุณไปบิดเบือนหรือปู้ยี้ปู้ยำเสียหน่อย


ถ้ามีอะไรที่คุณไม่ต้องการให้ใครเห็น ให้ใครรับรู้
ไม่ต้องนำมันเข้าระบบหรอกค่ะ
เพราะมันเท่ากับว่าคุณยอมรับโดยดุษฎีแล้วว่า...


“ไม่มีอะไรที่เป็นความลับอีกต่อไป...”
ยอมรับมันและใช้มันให้ถูกวิธีเสียเถอะ

อาจไม่มีวันพรุ่งนี้

วันนี้ฝันประหลาด

ฝันว่าตัวเองตายไปแล้ว 3 วัน
แล้วฟื้นขึ้นมา

ฝันว่าฟื้นขึ้นมาเพื่อไปทำบุญ

ฝันว่าฟื้นขึ้นมาเพื่อไปพบคนหลายคนที่เค้าอยากเจอเราก่อนตาย

นึกถึงคำพูดของหลวงพ่อที่ไปวัดมาเมื่อวาน
(อาจเพราะคำพูดนั้นจึงเก็บมาฝัน)

"สิ่งที่เราไม่รู้มี 3 อย่าง...
เวลาตาย สถานที่ตาย และตายแล้วจะไปไหน
ถ้าในเมื่อคุณมีเวลาตอนนี้ที่ยังชีวิต จงทำบุญทำกุศล
อย่าได้แค่พูดว่า พรุ่งนี้ก็ได้ๆ"




อ.ศิลป์ พีระศรีจึงมีคำพูดที่สอนพวกเราเสมอ
"พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว"

รู้จัก เข้าใจ ยอบรับ...

ถามจริงๆเถอะ...

พวกคุณรู้จักตัวเองดีแค่ไหน

รู้ไหมว่าตัวเองชอบเรียนอะไร?
มีความถนัดอะไรมากที่สุด?
ชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร?
นิสัยเป็นยังไง?
สถานที่โปรดที่ชอบไปคือที่ไหน?
ชอบสีอะไร?
ชอบใส่เสื้อผ้าแบบไหน?
ชอบฟังเพลงแนวไหน?
นักเขียนคนโปรดคือใคร?
การ์ตูนที่ชอบล่ะ เรื่องอะไร?
เมื่อเรียนจบแล้วอยากเป็นอะไร?
อาชีพในฝันคืออะไร?
เป้าหมายในชีวิตคืออะไร?
ความฝันที่อยากคืออะไร?
อยากไปเที่ยวประเทศไหนมากที่สุด?

บลา บลา บลา...


แล้วถ้าฉันให้คุณอธิบายล่ะ...ว่า คุณคือใคร?
ลองอธิบายให้คนที่ไม่เคยรู้คณเลยสักนิดได้เปลี่ยนจากคนแปลกหน้ากลายเป็นเพื่อน

คุณทำได้กันบ้างไหมคะ???




ป.ล. ถ้าแม้กระทั่งตัวเองเรายังไม่เข้าใจ...
แล้วจะมาหวังให้ใครที่ไหนเค้าจะมาเข้าใจเรา
พอเหอะ!!!

สุภาพบุรุษที่คุ้นเคย

ในชีวิตทุกคน คงมีสุภาพบุรุษท่านหนึ่งที่ทุกๆคนรู้จักกับเขาดี

สุภาพบุรุษท่านนี้จะมาเยี่ยมเยือนเวลาที่เราต้องอยู่คนเดียว
ไม่มีเพื่อนคนไหนว่าง
ไม่มีใครอยากคุยกับเรา
ทุกคนต่างมีธุระของตัวเอง

บางครั้งเราได้แต่ทำกิจวัตรประจำวันของเราไปเรื่อยๆ โดยมีท่านสุภาพบุรุษยืนอยู่ข้างๆ
โดยที่เราไม่ได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่า
การกินคนเดียว
ดูทีวีคนเดียว
นอนคนเดียว
นั่งจ้องคอมพิวเตอร์ตอนดึกๆคนเดียว

มันจะเกิดความรู้สึกอึนๆแปลกๆอย่างนึงขึ้นมา

เพราะมันเป็นอิทธิพลจากบุคคลคนนี้แท้ๆ


สุภาพบุรุษท่านนี้ชื่อ
“ความเหงา”


เริ่มคุ้นชื่อเค้าแล้วใช่ไหมล่ะ


แต่ถึงทุกๆคนจะคุ้นเคย แต่คงไม่มีใครอยากเจอเค้าเท่าไหร่หรอก (มั้ง?)

ฉะนั้นไม่ต้องห่วง พวกเธอทั้งหลายไม่เหงาหรอก

เพราะตอนนี้เค้าอยู่กับฉันล่ะ...

^ ^

ไม่เข้าใจ

ช่วงนี้มีอะไรที่ไม่เข้าใจหลากหลายอย่าง

1.
การจัดการกับปัญหาบางอย่าง
ถ้าคนบางคนเค้าเคยทำด้วยวิธีการแบบนี้
แล้วเรากลับดำเนินการด้วยวิธีการอีกแบบหนึ่งที่ให้ผลเหมือนกัน
มันผิดมากนักเหรอวะ?

2.
ความใฝ่ฝันบางอย่างที่มันเคยอยู่ในกำมือเรา
ถ้าเราเลือกที่จะทิ้งมันไปตามการตัดสินใจของเราเอง
แล้วเกิดเสียดายขึ้นมา
มันผิดมากนักเหรอวะ?

3.
เกลียดผู้ชายที่หนีปัญหา
ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นแต่ไม่ยอมจบมันด้วยคำพูดของตัวเอง
เอาแต่ยืมมือคนอื่นแล้วแอบๆอยู่ข้างหลัง
แม่ง...ปัญญาอ่อน
(ถึงจะเป็นผู้หญิงแล้วทำสันดานแบบนี้ก็พอกัน)

4.
เพิ่งเคยได้ยินคนพูดว่า "นิสัยแกผู้หญิ๊ง ผู้หญิง"
เคยได้ยินแต่ในทางตรงกันข้าม
- -"

ป.ล. ชอบเพลงนี้

Me to You

ถ้าฉันพูดถึง Tatty teddy อาจจะมีน้อยคนนักที่จะรู้จัก...
แต่ถ้าฉันพูดถึง หมีตัวสีเทา จมูกสีฟ้า มีรอยปะรอบๆตัว และมีคำพูดสั้นๆว่า "Me to You"
คงมีสาวๆหลายคนร้องกรี๊ดว่าชอบ ...

ช่วงนี้ หน้า desktop ฉันเป็นรูปนี้


เนื่องด้วยเจ้าหมีตัวนี้มีราคาที่ไม่เหมาะสมกับเงินในกระเป๋า
และฉันก็ไม่ได้สะสมตุ๊กตาเป็นชีวิตเหมือนสาวๆท่านอื่น
จึงได้แต่ใช้รูปภาพเป็น desktop เป็นครั้งคราว มีพวงกุญแจกุ๊กกิ๊กบ้างสมัยมัธยมกับมหา'ลัย

แล้วก็มีคนถามฉันว่า ... รู้ไหมว่าทำไมเจ้า tatty teddy ตัวนี้จึงมีตัวสีเทาและจมูกสีฟ้า

ดังนั้น...google ช่วยท่านได้!!!

ดิฉันจึงเข้าไป official site ของตุ๊กตาตัวนี้แล้วก็ต้องพบกับความประหลาดใจ

อ่านดูเองแล้วกันนะ
ref: metoyou



























ป.ล. ระหว่างอ่านและอัพรูป กุลนันท์ฟังเพลงนี้ไปด้วย