จดหมายถึงตัวฉัน...

สวัสดี แนน เพื่อนรักของฉัน

ฉันไม่ได้เขียนจดหมายหาเธอเสียตั้งนาน หวังว่าเธอคงสบายดีและมีความสุขดีนะ

ตอนนี้ชีวิตฉันก็ยังคงยุ่งๆเหมือนเดิม เพราะฉันยังคงมีสิ่งที่ต้องการทำในชีวิตอีกหลายอย่าง แต่ก็จำเป็นต้องแบ่งเวลาให้กับทุกอย่างให้สมดุล พยายามจะกลับบ้านบ่อยๆ กลับมาหาพ่อกับแม่ มาเป็นที่ปรึกษาให้น้องๆและพูดคุยกันอย่างสม่ำเสมอ ส่วนเรื่องการเรียน เธอคงจะรู้ดีสินะว่าฉันพยายามอยู่...ไม่ต้องถามหรอกว่ามันไปถึงไหน มันก็เท่าๆเดิมในสายตาคนอื่นนั่นล่ะ

แนน ตอนนี้เธอยังบ่อน้ำตาตื้นอยู่รึเปล่า? เธอยังคงร้องไห้ให้กับสิ่งที่ผ่านมาในอดีตอยู่อีกไหม? ฉันหวังว่าเธอคงไม่เสียใจกับสิ่งที่ผ่านมาแล้วนะ เพราะฉันรู้ดีว่าเธอสามารถมองอดีตที่ผ่านมาให้เป็นบทเรียนชีวิตของเธอได้ ถึงแม้ว่าเธอจะต้องร้องไห้บ้างเป็นบางครั้งก็เหอะ

ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนช่างจดจำช่างจำ (ถึงจะโครตขี้ลืมกับเรื่องที่เธอไม่ใส่ใจ...) แต่บางที การลืมๆไปเสียบ้างเนี่ยมันก็จะช่วยให้ชีวิตเธอมีความสุขขึ้นนะ บางครั้ง ความบังเอิญที่เรากำหนดไม่ได้อะไรทั้งหลายแหล่เนี่ยจะหันมาทำร้ายเราบ้างก็ขอให้เธอคิดไปเสียว่ามันช่วยพิสูจน์จิตใจเธอก็แล้วกันนะ ฉันรู้เธอจะต้องรู้สึกว่าเธอเป็นตัวน่ารังเกียจ แต่อย่าได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ ...เธอก็รู้ ว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเสียหน่อย (ไม่ต้องมาปฏิเสธนะว่าเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เพราะฉันน่ะ รู้จักเธอดียิ่งกว่าใคร จริงๆ...)

ถึงตอนนี้ฉันจะอยู่ใกล้เธอแค่ไหน แต่ฉันก็คงทำได้แค่ให้กำลังใจเธอเท่านั้น เพราะฉันรู้ว่าไม่มีใครที่จะช่วยเธอได้นอกจากตัวเธอเอง ฉันก็ได้แต่นั่งรอเวลานั้น เวลาที่เธอกลับมาเป็นแนนที่ร่าเริงและมีความสุขกับทุกๆเรื่องอย่างเดิม

miss u & take care
Nann...

ป.ล. ฉันรู้ว่าเธอชอบเพลงของพี่ปอยมาก วันนี้เอามาฝากหนึ่งเพลง เอาไว้ฟังทำร้ายตัวเองซ้ำซาก 555+
<