2 สิงหาคม 2551
ฉันคิดถึงเธอ ... ความสุขในอดีตของฉัน...
และได้แต่หวังว่าเธอมีความสุขดีอย่างที่ฉันมี...
แต่ถ้าเมื่อใดที่ความทุกข์แสนสาหัสมาหาเธอ...
ขอให้เธอได้รู้ ว่าเธอยังคงมีนักจิตวิทยาเป็นที่ปรึกษาส่วนตัว
เป็นผู้ฟัง และเป็นคนเสนอทางเลือกในชีวิตให้เธอได้เสมอ...
ฉันไม่เคยต้องการให้ชีวิตเธอและคนที่เธอรักต้องพบกับความเศร้า...
เราคงไม่ได้พบเจอคนที่เราจะทำทุกสิ่งให้อย่างบริสุทธิ์ใจได้บ่อยนัก
และฉันคงขอให้เธอได้รู้ ว่าเธอเป็นคนๆนั้นของฉัน
แต่เพราะเราผูกพันกันมากเกินไป ...
ฉันจึงเข้าใจและให้อภัยในสิ่งที่เธอเลือกทำ
ฉันขอโทษ...
ที่ฉันคิดถึงเธอ
skip to main |
skip to sidebar
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น