วันนี้สังเกตตัวเอง...
ถึงแม้ฉันจะชอบออกไปข้างนอก
ฉันชอบพบปะผู้คนที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน
ฉันชอบออกไปสังสรรค์กับคนคุ้นเคย
แต่สุดท้าย...
เมื่อฉันกลับมาที่ห้อง
ณ พื้นที่ส่วนตัวของฉัน
ฉันชอบอยู่เงียบๆ หลังจากเหนื่อยล้ากับสิ่งแวดล้อมทางลบที่เราต้องรบมาตลอดวัน
(ไม่ใช่ว่าฉันอยู่แต่บรรยากาศแย่ๆหรอกนะ...แค่มันเหนื่อยเท่านั้นเอง)
พ่อเคยบอก ให้น้องสาวมาอยู่ด้วย จะได้ไม่เหงา
ได้แต่ตอบกลับไปว่าชอบอยู่คนเดียวมากกว่า
ตราบใดที่เราไม่รู้สึกเหงาหรือรู้สึกแย่
ฉันก็ยังคงชอบอยู่เงียบๆ ในพื้นที่ของตัวเองมากกว่าอยู่ในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงไม่ชอบไปนอนห้องเพื่อนๆ หรือบ้านใครที่ฉันไม่คุ้น
(แต่การไปเที่ยวเป็นข้อยกเว้น เพราะฉันเต็มใจหาความสุขจากความไม่สงบเหล่านั้น)
เพราะเหตุนี้รึเปล่า...ใครๆถึงว่าฉันมีโลกส่วนตัวสูง
และฉันถึงได้แทนตัวว่าเป็น "Listener"
photo ref.: http://listen.nycagainstrape.org/
มุมเงียบๆ
ตอบลบมุมสงบๆ
มุมที่เราได้อยู่กับตัวเอง
ทำในสิ่งที่เราชอบ
ฟังเพลงที่เราชอบ แม้ไม่เงียบ แต่เราก็นิ่ง
อื่ม...
วันนี้บีไปกินเค้กมา ไม่อร่อยเลย
คาปูชีโน่ ก็รสชาติแย่
ก็เล่นกินมันเป็นมื้อเช้านินะ (ไม่รู้ว่าเกี่ยวเปล่า)
ภาพประกอบสวยละพี่แนน