ครั้งหนึ่ง

ฉันเคยมีความรู้สึกว่า สิ่งที่เราเคยทำให้ไปมันสูญเปล่า
การถูกพูดกลับมา ว่าเค้าไม่เคยรับรู้หรือเข้าใจความรู้สึกของเราเลย
มันเหมือนพยายามเทน้ำลงทะเล

ทั้งที่ตัวเราเคยคิดว่า อาจไม่เคยทำอะไรได้มากเท่านี้อีกแล้ว
มันทำให้เกิดคำถามในตัวเอง

"นี่เรากำลังทำอะไรอยู่"

เค้าไม่เคยคิดเหมือนฉันเลยใช่ไหม??

เค้าไม่เคยคิดเหมือนฉันตั้งแต่แรกงั้นเหรอ??

งั้น...

นี่เป็นความหวังลมๆแล้งๆของฉันไปคนเดียวใช่ไหม??

คุณเคยบอกว่า คุณไม่เคยรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
คุณมองฉันไม่ออก


แล้วสิ่งที่ฉันเคยทำให้คุณทั้งหมด


คุณก็ไม่เคยรู้เลยใช่ไหมคะว่าฉันคิดยังไง??



ฉันคงตอบไม่ได้ ว่าฉันต้องการทำอะไรให้คุณเห็นอีก
ฉันรู้แค่...
สิ่งที่ฉันทำให้มันเป็นความสุข
และฉันหวังว่า คุณจะได้รับความสุขนี้บ้างเช่นกัน

แต่ถ้าคุณไม่เคยได้รับมัน

ฉันอาจต้องคิดใหม่

ว่าคุณอาจไม่ใช่คนที่เข้าใจฉันมากที่สุดอีกต่อไป

เพราะคุณไม่เข้าใจการกระทำของฉันมาแต่ไหนแต่ไรเลย