วันหนึ่งวัน

วันหนึ่งวัน ...ยี่สิบสี่่ชั่วโมง...
บางครั้ง มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมายทั้งที่เราตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
บ้างสุข บ้างทุกข์
จนบางครั้ง มันทำให้เรารู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน

วันนี้ เพื่อนคนนึงโทรมา
ด้วยเรื่องชีวิตรักของเค้า ที่ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งๆก็ช่างเหมือนเรื่องเก่าๆของตัวเองเหลือเกิน (แต่อาจต่างด้วยรายละเอียดปลีกย่อย)
วันนี้ เพื่อนได้ค้นพบด้วยตัวเองว่าการอยู่กับคนที่ทำให้คุณค่าในตัวเองลดลงมันทุุกข์ขนาดไหน
ทุกครั้งที่ฟังเพื่อน น้ำตาจะไหลทุกที
เพราะเหมือนเห็นตัวเองในวันนั้น ที่นั่งเฝ้ารอวันที่เราจะมีความสุขได้
แต่มันไม่เคยมี
การใช้คำพูดปลอบใจเพื่อน เหมือนเล่าสิ่งที่ตัวเองค้นพบในเหตุการณ์นั้น
เช่น

การนั่งหลอกตัวเองว่าฉันสามารถมีความสุขกับปัจจุบันได้
มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง...
เราจะสามารถทนได้ไหม ถ้าในตอนนี้เราอยู่กับเค้าแต่ในอีกขณะเค้าก็อยู่กับผู้หญิงอีกคน...
เราไม่จำเป็นต้องลืมความรักในอดีต เพราะคนที่เราเคยรักยังคงอยู่กับเรา แต่คนในปัจจุบันที่เค้าทำร้ายเรา เค้าไม่ใช่คนที่เรารักอีกแล้ว...
ยังมีคนที่เรารักเรามากอีกเยอะ เราจึงไม่จำเป็นต้องทำร้ายตัวเองไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม...
เหตุผลที่เค้าทำเช่นนี้ เค้าเคยบอกฉันด้วยคำๆเดียวที่สามารถอธิบายได้ทั้งหมด "ความเห็นแก่ตัว"...

ฯลฯ
เหตุการณ์ครั้งนี้ มันจะช่วยให้เราได้พิสูจน์ตัวเองว่า
ไม่มีใครที่ขาดใครสักคนไปแล้ว ชีวิตจะดำเนินต่อไปไม่ได้

และทำให้ฉันได้รู้ว่า...
ฉันมีความสุขได้และเป็นความสุขที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเธอ