การเก็บวัตถุเตือนความจำ ก็เป็นเครื่องหมายดอกจันชั้นดีในชีวิต
ตั๋วคอนเสิร์ตทั้งหลาย
ฟรีบ้าง ไม่ฟรีบ้าง (ส่วนใหญ่ที่แพงๆจะฟรี :-P)
ได้ตั๋วมาฟรี บางทีก็ไม่ได้ไปดู
หรือบางคอนเสิร์ตไม่มีตั๋ว ก็ขโมยบัตร staff มาเก็บไว้ก็มี
บางคอนเสิร์ตก็เป็นความทรงจำที่ดี
แต่บางที่ ก็เป็นความทรงจำที่เสียน้ำตาไปเป็นลิตรก็มี
ที่เสียเงินเองเยอะสุด คงเป็น fat festival
(จริงๆน่าจะเก็บบัตรตั้งแต่ครั้งที่ 2-8 ไว้เลยเนอะ)
แต่ตั๋วที่มีเยอะสุดคงเป็น ตั๋วหนัง...(ของลิโดเยอะสุด...)
โรงหนังที่เข้าไปดูหนังกับเพื่อนๆเรื่องแรก ก็คงเป็นลิโด
ไปดูหนังกับแฟนก็ลิโด
ไปดูหนังคนเดียวก็ลิโด
ขอให้กำลังใจผู้บริหารเครือเอเพ็กซ์นะคะ (^__^) อยากให้คุณยืนหยัดได้ในเร็ววัน เพราะพวกเราก็เป็นแฟนเหนียวแน่นของพวกคุณเสมอ
(ถ้าตั๋วหนังหน้าตาแปลกๆ ก็ของฟรีเช่นเคย ^^")
บางใบ ก็เป็นโปสการ์ดที่เพื่อนส่งมา... บ้างก็การ์ดเชิญ
บางทีก็บัตรละครเวที...หรือโปสการ์ดในงานแสดงศิลปะ
แต่ใบนี้... เป็นสิ่งก่อสร้างที่ไม่มีในเมืองไทยแล้ว
แต่ยังจำได้ไม่มีวันลืม
ไม่รู้ว่าเจ้าของตั๋วอีกใบ ที่ให้ฉันเก็บไว้... เค้าจะจำได้ไหมว่าเคยไปที่นั่น ^__^
ขอสนับสนุนให้ทุกคนเก็บขยะใบเล็กๆ เหล่านี้เพื่อช่วยให้โลกร้อนขึ้นนะคะ
แล้วคุณจะรู้ ว่าความทรงจำมันมีค่า มากกว่าแค่เศษกระดาษเป็นไหนๆ
ลายมือแบบนั้น..มัน..
ตอบลบ..โปสการ์ดกูนี่..
(-*-)
ขอบใจนะที่เก็บไว้..^^
เออ ที่มึงบังคับให้กูรับโปสการ์ดใบนี้จากภูกระดึงไง
ตอบลบป.ล. พอกูบอกว่าไม่ต้ิอง มึงก็บอกว่าจะไม่เขียนอะไรมาในโปสการ์ดอ่ะ
- -'
ตอบลบกูจำได้ละ..