คุณผู้ฟัง ขอเสนอ นิราศใหม่
เป็นงานที่ จิตวิทยา ไม่อยู่ใย
เราฝันใฝ่ มาสี่ปี ให้มีมา
เพื่อนคนแรก ของเอกจิต พวกเรานี้
เพื่อนคนดี ณัฐติยา หรือว่าฝัน
แต่พวกเรา ไม่ได้เรียก กันเช่นนั้น
ขอเรียกกัน ว่าป้าต้อย สะดวกใจ
ป้าต้อยเอ่ย บอกพวกเรา เมื่อปีก่อน
ศิลปากร เพื่อนเอย ได้ยินไหม
ดิฉันจะ สละโสด ในใกล้ใกล้
ช้าอยู่ใย ป่าวประกาศ เพื่อเตรียมตัว
พอผ่านไป เกือบครึ่งปี เราเริ่มคิด
โอ้ชีวิต ชิบหายแล้ว งานเดือนหน้า
ชุดกูล่ะ ยังไงล่ะ ซวยเริ่มมา
วิ่งกันร่า หนึ่งเดือน ก่อนวันงาน
จนในวัน ยี่สิบสี่ เดือนกันยา
ความหรรษา เริ่มใน ก่อนหน้านั้น
เพื่อนบางคน มารวมตัว ก่อนหนึ่งวัน
ร่วมสังสรรค์ ห้องแนนซี่ กันเพลิดเพลิน
พอเช้าตรู่ ยังไม่สาง แดดไม่ออก
เราเริ่มบอก ตื่นตื่น เพื่อแต่งตัว
หน้าเพื่อนเพื่อน แต่ละคน ยังนัวนัว
นั่งมั่วมั่ว ไปแถวนนท์ วัดกำแพง
ในช่วงเช้า เพื่อนลางาน ไม่กี่คน
ได้ดิ้นรน มากัน แปดชีวิต
หนับ แนน แจง อาลี ปาล์ม หน่อย มิส (ข้าว)
เพื่อนสนิท อย่างกิ๊ก ก็มากัน
ในช่วงงาน เราทำตัว เป็นประโยชน์
นั่งไกลโยชน์ กินข้าว และถ่ายภาพ
พิธีการ เป็นอย่างไร เราไม่ทราบ
จึงมีภาพ เพื่อนเพื่อน มามากมาย(ทำไม?)
พิธีการ ใกล้เสร็จ อย่างสุดท้าย
เราย่างกราย รดน้ำสังข์ ให้เพื่อนฝูง
ได้ส่งคำ อวยพร เป็นกระบุง
โยนใส่ถุง ให้บ่าวสาว "มีลูกเลย!!!"
ขอตัดผ่าน ที่งาน เลี้ยงช่วงเช้า
ข้ามมาเล่า ช่วงเย็น เห็นจะดี
เพราะระหว่าง แต่งตัว ในช่วงนี้
ไม่ควรมี รูปถ่าย อนาจาร = ="
งานช่วงเย็น หอประชุม ของทหาร
เราเตรียมการ แต่งเต็มยศ กันหรูหรา
เจ้าสาวบอก กูภูมิใจ จริงจริงหนา
แชงกรีล่า ก็ไม่ใช่ แต่มาเต็ม!!!
อยากจะบอก เพื่อนขา กูเหนื่อยมาก
รูปเลือกยาก เพราะมันสวย และเยอะแยะ
เนื้อหา เรื่องในงาน เราไม่แวะ!!!
มากระแดะ ถ่ายรูป กันเฮฮา
แต่จะข้าม เรื่องบ่าวสาว ก็ใช่เรื่อง
เดี๋ยวจะเคือง คนเขียน กันหลายยก
งานวันนี้ ของเค้า อย่ามาหมก!!!
กลับมาวก ประเด็นงาน ก่อนและกัน
แต่จะกล่าว ที่มา ความสัมพันธ์
นิราศนั้น อาจไม่จบ สลบแน่
เพราะฉะนั้น จงดู!!! และจงแล!!!
ตัวพรีเซน จากเพื่อนแก หมัดอาลี
ในช่วงท้าย ของพิธี ที่สำคัญ
พิธีกร เรียกกัน เพื่อนเจ้าสาว
ให้รอรับ ดอกไม้ โยนยาวยาว
แต่เจ้าสาว โยนชนฝ้า เราอดไป
ตอนก่อนกลับ เรารื่นเริง กันอีกครั้ง
เฮด้านหลัง ห้องประชุม กันหนุกหนาน
ถ่ายรูปเยอะ อย่างที่เห็น เหมือนประจาน
"หญิงเหล่านั้น ยังไม่แต่งงาน ล่ะตัวเธอว์"
ก่อนจะลา จากกัน ในวันนี้
พวกเรามี คำอวยพร ให้บ่าวสาว
เก็บบ้านเสร็จ เร็วเร็ว อย่าทิ้งยาว
เจ้าสาวอย่า นับซอง จนเพลินไป (กูอวยพรตรงไหน??)
ไม่รู้ว่า อีกกี่ปี จะมีอีก
งานแต่งเพื่อน ชาวจิต รุ่น 33
มาพนัน กันทั่ว ทุกชั่วยาม
กูว่ายาก!!! ใครจะตาม คนต่อไป...
เอวัง...
แสนเสียดาย จริงจริง กูไม่อยู่
ตอบลบรู้ทั้งรู้ แต่เสือกลืม ขอหยุดได้
จึงได้แต่มานั่งชอกช้ำใจ
ถ้ากูไป ดอกไม้ไซร้ ต้องของกู!
เพราะหน้าที่บีบบังคับสุดเศร้าจิต
อดใกล้ชิดเพื่อนพ้องแสนหรรษา
กูแหยมโบ เลยจำต้องอวยพรมา
ข้ามน้ำฟ้าแดนไกลจากออสเตเลีย
แม่งอยากไปว่ะแสด!!
แสนเสียดาย จริงจริง หนูไม่อยู่
ตอบลบรู้ทั้งรู้ แถมไม่ลืม ยังจำได้
แต่หน้าที่ เพื่อชาติ เลยจำใจ
ถ้าหนูไป ญาติฝ่ายชาย ต้องของกู!
เพราะหน้าที่บีบบังคับสุดเศร้าจิต
อดใกล้ชิดเพื่อนพ้องแสนหรรษา
กูกู่กู้ กู๊กู๋อวยพรมา
ข้ามน้ำมา ผ่านขอบฟ้า และปลาวาฬ
** บทประพันธ์ต้นฉบับ :: คุณ แม่งอยากไปว่ะแสด!!
** ปรับให้เละเทอะ :: จิ้งเกริกเองจ้า
** ขออภัยเจ้าภาพและเพื่อนพ้อง ที่ไม่ได้ไปอีกครั้งหนึ่ง
** ใช้น้ำมันประหยัด ๆ กันหน่อย ทำงานบนถังน้ำมันตอนบ่าย มันร้อนนะเว้ย
ตาลจ๋าถึงตาลอยู่ตาลก็จะถูกเบียด
ตอบลบขนาดเราก็ยังถูกเสียดสี
แทบกระเด็นไปพ้นจากเวที
เพราะเจ๊นั่นชีกลัวมากจะขึ้นคาน (ทำเต็มเบียดหนูกระเด็นT^T)
จิ้งเอ๊ยญาติฝ่ายชายนั้นวิดวะ
เห้นจะจะว่าเถื่อนดิบหน้าปลวกๆ
ยกเว้นคุณตากล้องvdoไม่เข้าพวก
ตี๋เก๋แมน แม้แอรี่ยังแอบถ่าย(รูป)
แล้วที่เจ้าว่าให้เราประหยัด
เราจะประจักดังที่เจ้านั้นเสนอ
เพราะโลกร้อนและเพื่อนเราใกล้จะดำ(แล้วชิมิ)
P.s.คิดถึงน๊าาาทั้งสองมากๆ และแม้จะไม่คล้องจองแต่ก็ทำเต็มนะคะ อิอิ
โอ้ลั่นล้ากุคอมเม้นไม่ค่อยเก่ง
ตอบลบเพราะพวกเอ็งเล่นเป็นกลอน คิดแสนยาก
เพื่อนเจ้าบ่าวหน้าปลวก ต้องลาจาก
แต่ตากล้องอยากบอกมาก ว่าเป็นเกย์!!!
เข้าทางอีอาลีสิ!!!
อ่านเม้นเพื่อนๆ แล้วปวดเฮด
ตอบลบอยากจะเซด จะเม้น ต้องนั่งปั้น
เม้นมั่วๆ คงโดน ประนามถึงในฝัน
เพราะงั้น ขอเวลาคิด ซักปี !! (ได้มะคร๊ะ ??)
เม้นเป็นกลอน สอนจิต คิดให้หนัก
ตอบลบช่างยากนัก หมิ่นศักดิ์ศรี เอกไทยหนา
งานเอกจิต ทุกงาน แลทุกครา
ต้องมีข้า นันท์วดี ทุกทีไป
งานแต่งแรก เอกจิต คิดไม่ยาก
แต่ไม่อยาก ให้เสียจริต สาวหน้าใส
เลยเดินหา ชุดแม่ง ทุกวันไป
สรุปได้ วันสุดท้าย ก่อนวันงาน
ถึงงานเย็น แต่งตัวจัด นัดกันเจ็บ
เป็นเซเล็ป เข้ากรมทหาร แสนหรรษา
กะไปหา ผู้ชาย เอาดาบหน้า
ตายล่ะวา หน้าไม่ผ่าน สักกะคน
เหล่าชาวเรา ทุกนาง มิได้สน
แอคชั่น ปนเฮฮา พาสุขสันต์
รับดอกไม้ ไม่ได้ ไม่ว่ากัน
แต่เบียดฉัน ทำไมป้า ไม่น่าเลย
งานแต่งจบ คนไม่จบ ขอจัดต่อ
นั่งรถฮ้อ ไปฮันนีมูน แสนสุขสันต์
เต้น เรื้อน เมา สุดตรีน ถ้วนหน้ากัน
อันฉลองนั้น มอบให้แด่ ป้าต้อยเอย....
นับซอง!!!
พวกมึง.. มึงรู้ไม๊กุเฝ้ารอ
ตอบลบขอเถอะขอคำอวยพรให้เพื่อนนี้
แต่บทกลอนที่กุอ่านแต่ละที
แม่งไม่พนีพ้นเรื่องพวกผู้ชาย