แสงไฟ...เลือนลาง...

รถเมล์สีส้มสาย 63 ในเวลาเกือบสองทุ่ม

ภายนอกรถ ที่พื้นถนนเฉอะแฉะ เพราะฝนเพิ่งหยุด

หน้าต่างรถมองเห็นเพียงเลือนลาง

เพียงแสงไฟเป็นสีขาว แดง ส้ม เขียว ฟ้า...

เพลงที่ลอยมาเอื่อยๆ เบาๆ ในรถ

พาลให้จิตใจฟุ้งซ่านไปถึงอดีต

ที่เราอาจเห็นเพียงเลือนลางเช่นเดียวกับแสงไฟวันนี้

แต่มันก็ยังคงอยู่เช่นนั้น

สวยงามเช่นนั้น...

เสมอมา

พบปะหมูกะทะ...ชาวคณะอะไรไม่รู้

เมื่อวานนี้ ฤกษ์งามยามดี ก่อนหนูบีจะบินกลับประเทศ
นัดกินหมูกะทะ ตามความประสงค์ของอีคิมมี่
แฟมิลี่ เพชรบุรี (ถนนเพชรบุรีนะ ไม่ใช่จังหวัด)

กินจนอิ่ม เสร็จล่ะถึงได้ฤกษ์ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก




ตอง & บี & คิมมี่ (พวกเราพยายามก่อกวนมันคุยโทรศัพท์ - -")



(นี่มึงอ้วนขนาดนี้เลยเรอะ คิมมี่ - -")



แวะซื้อเค้กมาฝากบี...เจ๊กินคนเดียวไปหนึ่งชิ้นในระยะเวลาอันรวดเร็ว
แล้วยังทำมาชวนคนอื่นกินอีกแน่ะ !!!


เสร็จแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านตัว

(จริงๆแล้วถ่ายผู้ชายคนนั้นต่างหาก :-P )


อิ่มดี!!!

ป.ล. ก่อนไป...ได้ไปเรียนแต่งหน้าของ T.LeClerc มา (จากจีบัน)
ได้มาเป็นแบบนี้...

งานแต่ง...(Again)

ช่วงนี้รู้สึกว่าพฤติกรรมขี้เกียจของตัวเองกำเริบมาก ...
หรืออาจเพราะช่วงนี้(หาเรื่องให้)งานยุ่งมากมาย

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา
ได้มีโอกาสไปงานแต่งงานนึง

ถ่ายรูปมาเพียบ...

ลองดูแล้วกัน
(ขี้เกียจอธิบายนั่นเอง...)









งานแต่งจะเยอะไปไหนคะช่วงนี้...

อิจฉาไหมล่าาาาา .... ^^

เมฆยิ้ม ยิ้ม...

วันนี้ค้นข้อมูลไปๆ มาๆ ในอินเตอร์เนต...

เจองานศิลปะชิ้นนึง

ที่ฉันเชื่อว่า ไม่ว่าใครที่พบเห็นมันจะเข้าใจในศิลปะหรือไม่...
ยังไงก็ต้องยิ้มอย่างแน่นอน

เพราะมันชื่อ ว่า "HappyCloud"

ผลงานชิ้นนี้ สร้างขึ้นโดยผู้ชายคนนึง ที่มีคนเรียกเค้าว่าเป็น young contemporary artist ชื่อว่า Stuart Semple


น่ารักเนอะ ^__^

ถ้ามีเมฆแบบนี้ลอยเข้ามาในหน้าต่างห้อง คงยิ้มไปทั้งวัน

25 ปีครั้งแรก...

...วันที่ 11 มีนา 52 ...

... อายุครบ 25 ปีเป็นครั้งแรก

... กลับบ้านที่อยุธยา

... ตื่น 6 โมงเช้า เจอแม่คนแรก

... หมาตัวแรกที่เจอคือ Huge (ใช่สิ...ก็มีหมาตัวเดียวเน่)

... ไปทำบุญที่วัดตูมเป็นวัดแรก

... สิ่งที่กินอย่างแรก คือ กาแฟเย็นที่ไม่ใส่น้ำแข็ง

... ใส่เสื้อสีฟ้าเป็นตัวแรก รองเท้าสีเทาเป็นคู่แรก

... คงไม่ต้องบอกนะว่าใส่เสื้อชั้นในสีอะไร :-P

... ตอนเที่ยง(บ่าย) แม่ทำแสร้งว่ากุ้งกับปลาดุกฟูให้กิน ^^

... เพลงที่ฟังเป็นเพลงแรก คือ โอกาสสุดท้าย ของ tattoo colour

... ถ่ายรูปหมาไปหลายรูป แต่ไม่ได้ถ่ายรูปคนเลยสักรูป



... คนที่เลี้ยงวันเกิดเป็นคนแรก คือ อ.แอน (เลี้ยงเมื่อวาน)

... มีคนอวยพรวันเกิดล่วงหน้า ประมาณ 3 คน มีคนจำวันผิด 1 คน

... มีคนโทรมาอวยพรวันเกิดประมาณ 3 คน เราโทรไปให้มันอวยพรวันเกิด 1 คน

... มีคนส่ง sms มาอวยพรวันเกิดทั้งหมด 10 คน เราส่ง sms ไปทวง 1 คน มีคนอวยพรย้อนหลัง 1 คน

... มีคนให้ของขวัญเป็นเงิน 3 คน ให้ของขวัญเป็นตุ๊กตา 1 ตัว



... ได้ของขวัญแค่ปีละชิ้นก็เยอะแล้ว...เพราะมีคนบ่นว่าหาซื้อของให้ถูกใจยาก

... ไปดูหนังเรื่องแรก "ความจำสั้น แต่รักฉันยาว"

... เลือกที่นั่ง no.11 ในวันที่ 11 ^^



... บังเอิญเจอเพื่อนๆที่เซ็นทรัลหลายคน (หนึ่งในนั้นคือหมัดอาลี)

... กินซูกิชิเป็นอาหารเกาหลีมื้อแรก

... ไม่ยอมให้ใครเลี้ยงข้าวเช่นเดิม ^^

สุขสันต์วันเกิดนะคะกุลนันท์ ^_^

นิราศงานแต่ง...

วันที่เจ็ด มีนา ปีห้าสอง
เหล่าเพื่อนผอง ศิลปากร เด็กศึกษา
นัดแนะกัน เพื่อเดินทาง เรียนวิชา
ล้อเล่นน่า!!! เราเดินทาง ไปสุพรรณ (ต่างหากล่ะ)...

เมืองอู่ทอง มีเพื่อนเรา ชื่อปลายฝน
เป็นบุคคล ที่โชคดี แสนเหลือหลาย
ได้แต่งงาน ก่อนใครเพื่อน เสียมากมาย
แถมผู้ชาย นั้นแสนดี คนเมืองจันทร์...

เราเดินทาง กันไป ด้วยรถตู้
มีกันอยู่ สิบคน ทั้งชายหญิง
มีแนนซี่-แนนคับ-กิ๊ก-ปุ๊ก-จิ้ง
เบญ-ข้าว-กล้า-อาลีและสาวปาล์ม



บ้านปลายฝน นั้นแสน จะหลังใหญ่
คนก็มา มากมาย ทั้งจังหวัด (เยอะไป...)
เรากินเล่น รื่นเริง แสนคึกคัก
พอสักพัก ก็เดินไป รดน้ำสังข์



เราหลายคน ต่างอวยพร ให้เพื่อนสาว
มีความสุข หลายคราว หลายสิบหน
แถมอวยพร อยากเห็นหลาน อีกสักคน
ส่วนปลายฝน ได้แต่ยิ้ม อย่างดีใจ

พอหมดช่วง งานเช้า เราต่างคิด
time น้อยนิด เราจะไป เที่ยวที่ไหน
ทุกคนต่าง ลงตัว ที่นั่นไง
"ตลาดสามชุก" เพราะไม่ไกล น่าสนุกดี



เมื่อไปถึง 11 โมง แดดโครตร้อน
เราตะลอน ทั่วตลาด แบบไม่ถอย
เดินชิมโน่น ดูนี่ เจริญใจ
ถ่ายรูปไป โพสท่ามา เฮฮาจริง



มีบุคคล ในทัวร์นี้ โดนนินทา
จากแม่ค้า พี่ยาม และคนใบ้
เพราะรองเท้า ของเธอ นั่นเองไซร้
สีเตะตา ตรึงใจ โดยทั่วกัน

พอเวลา บ่ายโมง เดินจนเมื่อย
แต่เรามี เวลาเอื่อย กันอีกมาก
ตัดสินใจ ขับต่อไป บึงฉวาก
ชมฝูงปลา หลายหลาก เพลิดเพลินใจ



เมื่อไปถึง บึงฉวาก คนไม่เยอะ
"ดูปลาเถอะ" ต่างชักชวน กันเสียงใส
มีทั้งปลา บึกบู่ ปลาตัวใหญ่
ประทับใจ ปลาไหลมอเล่ มากจริงๆ
(**ถ้าอยากรู้...ถามบุคคลในคณะทัวร์เอา)


นอกจากนี้ ยังมีโชว์ แสนจะเก๋
คนใน บ่อจระเข้ ชวนสยอง
มีหน้าที่ เป็น CJ (Crocodile Jockey)คนต้องมอง
เพราะเค้ามี อาชีพรอง ในลานรถบั๊ม



บ่ายสามกว่า ออกมาจาก ณ ที่นั่น
กลับมากัน ที่บ้าน ของเจ้าสาว
มาแต่งตัว แต่งหน้า กันเกรียวกราว
เพื่อนเจ้าสาว แต่งชุดกัน สีชมพู





งานตอนเย็น เพื่อนมา กันคึกคัก
มากันซัก 40 คน เห็นจะได้
โต๊ะจีนมา 3 โต๊ะกว่า ปะปนไป
ทั้งเอกไทย เอกจิตฯ อิ้งฯ สังคมฯ











ระหว่างงาน เราทั้งซึ้ง น้ำตาไหล
ทั้งดีใจ ได้เจอเพื่อน กันทั้งผอง
ทั้งถ่ายรูป บูมคณะ คนก็มอง
แต่เราต้อง "ไม่แค่สื่อ" กันจริงจัง





ในวันนี้ เราเห็นเพื่อน มีความสุข
ไม่มีทุกข์ เราดีใจ กับเพื่อนมาก
อยากให้เพื่อน มีหลาน กันมาฝาก
อยากเห็นหลาน เร็วๆ นะเพื่อนเอย