แก่...

ชีวิตมันเหมือนการเดินทาง... มีคนเคยว่าไว้
แต่เมื่อ 6 ปีที่แล้ว... ฉัน(บังเอิญ)ได้เดินทางไปพบ บ้านหลังที่สอง

...ศิลปากร...

เมื่อวานเป็นโอกาสที่ดีที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน หลังจากไม่ได้กลับไปประมาณครึ่งปี
ได้กลับไปเยือนคณะ ยามที่ได้พบปะรุ่นพี่รุ่นน้องพร้อมหน้า
งาน group dynamic ประจำปีการศึกษา 2551

โรงอาหาร A2 ที่คุ้นเคยไม่เคยเปลี่ยนไปในความรู้สึก
กระเบื้องสีแดงอิฐมอซอ ที่ทุกคนเคยคลุกเคยกลิ้งอัดแน่นไปด้วยรุ่นพี่รุ่นน้องแน่นขนัด
แต่ห้องน้ำผีสิงใน A2 เปลี่ยนไป...สวยสะอาดสดใสอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
จนทุกคนต้องพูดกันว่า "มึงเข้าห้องน้ำA2 หรือยัง...หรูแล้วนะมึง"

ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจริงๆ เพราะน้องๆกว่าครึ่ง เราไม่รู้จักหน้าอีกแล้ว
ไม่ค่อยมีใครยกมือไหว้เพราะเราต่างไม่คุ้นกัน
แต่ถึงยังไง ฉันก็ยังคงยกมือไหว้ใครหลายคนที่ฉันเคารพอยู่เสมอว่าเค้าคือ รุ่นพี่ที่คณะ

ยามเย็น นั่งคุยกับเพื่อนที่หลังคณะ...
แถวหอที่เคยอยู่จะเปลี่ยนไปแค่ไหนกันนะ?
จึงยืมจักรยานสีชมพูสดใสของรุ่นน้อง ซ้อนเพื่อนไปชมวิวศิลปากรที่คุ้นเคย (น่าจะรู้ว่าปั่นจักรยานไม่เป็น - -")

ผ่านหอทับแก้ว 1,2... ผู้ชายคณะวิดยายังคงเตะบอลกันหน้าหอเหมือนเป็นกิจวัตร
สะพานเกาะนก... คิดถึงสะพานเกาะนกอันเก่า ไม้ผุๆที่ไม่มีความปลอดภัยเลยแม้สักนิดแต่มีเรื่องเล่าขานมันมากมาย
บ้านจักรยาน...เดี๋ยวนี้ดูพัฒนาขึ้น ไม่เก่าๆผุๆเหมือนเมื่อก่อนทั้งๆที่นักศึกษาทุกคนที่มีรถต่างใช้บริการที่นั่น
หอเพชรัตน์ 1...ดูใหม่ขึ้นนะ ทาสีซะขาวสะอาดเชียว แต่ยังมองได้ทะลุห้องเหมือนเดิม
ตึกศิลป์...บรรยากาศไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย ความรู้สึกของการมีโลกส่วนตัวที่นั่นไม่เคยเปลี่ยน คิดถึงตอนกลางคืนที่ชอบซ้อนรถไอ้ข้าวมากินลมกันตอนเย็น
petch shop...เดี๋ยวนี้มีธนาคารสีเหลืองใจกลางเลยนะเว้ย (มันจะมีตุ๊ดตู่ตะกุยตู้บ้างไหมวะ??)
ตึกวิศวะ...พี่เชียร์เทคโนยังคงซ้อมกันวุ่นวายโล้งเล้งเหมือนทุกปี
ถนนสีฟ้า...ผ่านทีไร ยังไงก็ยังนึกถึงเรื่องเล่ามิเสื่อมคลาย
เซเว่น+หอสมุด...เดี๋ยวนี้มีน้ำตกมาประดับแล้วนะเว้ย
ตึกกะทะ...นึกถึงวันที่มีเด็กถาปัดมาขโมยจักรยานเปี้ยวว่ะ
โรงอาหารยูเนี่ยน...แม้กระทั่งที่นี่ก็มีตู้ ATM ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางลาน
ศาลา 8 เหลี่ยม...ไม่มีใครมากล้าเปลี่ยนแปลงที่นี่หรอกนะ ก็มันเหมือนเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่นา ^_^
ศูนย์หนังสือ...ไม่ได้เข้าไป มันปิด - -"
ตึก A4+ตึกแวร์ไซน์...เขียวชะอุ่ม

ไม่ว่าจะผ่านไปตรงไหน และถึงแม้มันจะเปลี่ยนไปมากเท่าใด
แต่ทุกครั้งที่เราผ่านไป มันจะมีเรื่องเล่าเฉพาะของพวกเราปักหลักอยู่ที่นั่นเสมอ
ใช่ไหม...

ศึกษาฯ ศิลปากร

^__^