บ้านของเรามีสมาชิกใหม่เพิ่งมาหนึ่งตัว
เจ้าสมาชิกใหม่ตัวนั้น ตัวผอมๆ ก้างๆ สีดำปึ้ด มีสี่ตา
ไอ้หมาตัวนั้นกล้าๆกลัวๆ อุ้มแต่ละทีก็สั่น
จะเดินก็สั่น
ไปใกล้ๆก็สั่น
จับนั่งบนเก้าอี้ยังสั่น
หมาตัวนั้น ชื่อ Huge
เพราะเจ้าของที่แท้จริงอยากตั้งชื่อให้ตรงข้ามกับตัวของมัน ที่ดำๆผอมๆนั่น
กิจวัตรของหมาโห่ฮิ้วตัวนี้ คือ ตื่นเช้าพร้อมใครคนแรกที่ลงมาชั้นล่างของบ้าน
พร้อมกระดิกหางดิ๊กๆ เหมือนชีวิตนี้ไม่เคยเจอเจ้าของมานานหลายปีแสง
เดินเข้ามาใกล้ๆ ให้เราลูบหัวหูเล่น
จนร้านเปิด หมาฮิ้วจะไปนอนใต้เก้าอี้ติดประตูหน้าบ้าน
คอยต้อนรับแขกเหมือนทุกคนเป็นมิตรของมันเสมอ ไม่มีใครมาร้าย
โดยเฉพาะถ้าฮิ้วเจอมนุษย์ตัวเล็ก
ฮิ้วจะดี๊ด๊าเกินปกติ
เข้าไปเกาะๆ ปีนๆ ขอขนม
ถ้าเด็กเหล่านั้นคุ้นเคยกับหมาก็โชคดี เพราะเด็กจะเล่นแรงจนฮิ้วกลัวไปเอง
แต่ถ้าเค้ากลัวหมาล่ะก็ เสร็จหมาล่ะ...มันจะตามๆๆๆๆ เล่นด้วยแน่นอน
ฮิ้วเป็นหมากินไม่เลือก
กินหมด ตั้งแต่อาหารเม็ด อาหารคน
โดยเฉพาะขนมหวาน ทองหยิบทองหยอด ฝอยทอง ฮิ้วจะชอบมาก
ผักผลไม้ฮิ้วก็กินนะเออ ชะอมนี่ชอบสุดๆ
ขนาดยาเม็ดแผนโบราณ พ่อยังแบ่งให้มันกินเลย
ไม่แปลกใจที่รูปลักษณ์ของมันในปัจจุบัน ตัวโตตามชื่อเสียแล้ว
ทุกครั้งที่เรากลับบ้าน ฮิ้วจะวิ่งเริงร่ามาหาที่หน้าบ้าน
แต่พอเราจะวิ่งไปเล่นด้วย ฮิ้วจะกระแดะเล่นตัวทันที
มันจะวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต (เพื่ออะไรไม่ทราบคะคุณหมา??)
ต้องรอให้มันหายตื่นเต้นก่อน เราต้องล่อด้วยขนมให้ฮิ้วย่องๆเข้ามาหาเอง
ฮิ้วเป็นหมานิสัยดีอย่างหนึ่ง
ฮิ้วไม่เห่า
ไม่ว่าจะต้องการความสนใจยังไงฮิ้วก็ไม่เห่า
นอกจากเราจะแกล้งให้มันเจ็บ มันก็จะร้องเอ๋งๆบางครั้ง
ไม่งั้นก็ครางหงิงๆตอนป่วย
ฮิ้วเป็นหมาไม่มีฟัน
เพราะหมอหมาเคยบอกว่าหมาตัวนี้พิการแต่กำเนิด
การเจริญเติบโตของกระดูกและฟันมันไม่สมบูรณ์
ฟันมันเลยทู่ๆ จะกินอะไรแต่ละทีต้องอันเล็กๆ
มันเลยโดนตามใจ ต้องให้พวกเราฉีกให้เล็กๆก่อน
ไม่งั้น "ตูไม่กิน เชอะ!!!"
แม่เคยบอกว่า พวกเราซื้อโทรศัพท์มีกล้องมาเพื่อถ่ายรูปหมูหมาโดยเฉพาะ
เพราะฮิ้วมันตลกดี
เวลาจับมันเต้นมันก้อไม่ดิ้น 555+
บ้านเราไม่เคยเลี้ยงหมา
พ่อบอกว่าตัวนี้คงเป็นหมาตัวแรกและสุดท้าย
เพราะบ้านเราห่วงหมา
เราไม่เคยทิ้งหมาโดยไม่มีคนอยู่บ้านไว้นานๆ
วันที่ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเกิน 20 ชม.
ฮิ้วอ้วกรอบบ้าน
นี่ล่ะ...หมาที่น้องเราเรียกว่า "หมาผู้ซื่อสัตย์"
