5.31.2551

อดทน&ทนอยู่...

บางครั้ง ความรัก และ ความอดทน มันจำเป็นต้องไปด้วยกันเสมอ
เพราะในบางโอกาส เราอาจไม่ได้พบเจอหรือให้ความรักแก่คนที่เหมือนเราในทุกเรื่องได้
หรือบางครั้ง เราและเขาอาจมี "ความคาดหวัง" ในระดับสูงว่าฝ่ายตรงข้ามอาจจะรู้ถึงสิ่งที่เราเป็น
และคนๆนั้นอาจมีสภาวะอารมณ์ที่มาเร็วไปเร็วกว่าคนทั่วไป และเค้าเลือกที่จะลงกับคนใกล้ตัวโดยที่เค้าไม่เคยรู้ตัว

หรือบางครั้ง ความอดทน เราอาจจำเป็นต้องหยิบมาใช้
แต่ไม่ได้เกิดจากใครคนนั้น แต่เกิดจากคนข้างเคียงของเขามากกว่า

อย่างที่เคยบอก
ความรักเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน แต่เราไม่มีทางอยู่ด้วยกันเพียงสองคนได้

ยิ่งถ้าเมื่อใดมีคำพูดหรือความคิดที่หลุดออกมาจากเราว่า "ฉันไม่ไหวแล้ว..."
เราอาจถึงเวลาต้องทบทวนความรู้สึกของตัวเอง...

ว่าเราใช้ "ความอดทน" หรือ "ความรู้สึกที่ต้องทนอยู่ต่อไป"

เพราะถึงมันต้อง "ทน" เหมือนกัน
แต่ความสุขของเรามันต่างกัน

ความสัมพันธ์เป็นเรื่องยากและซับซ้อนเสมอ...
เราจำเป็นต้อง ทบทวนความรู้สึกและใช้ความรอบคอบมากกว่าการใช้ความชั่ววูบ
เพราะถ้าเรามานั่งเสียใจภายหลัง มันเรียกอะไรกลับคืนมาไม่ได้อีกแล้ว

5.30.2551

SURPRISE

วันนี้ประมาณทุ่มกว่าๆ ...
เดินจากหน้าบิ๊กซีเข้ามาที่คอนโดตามปกติ
ผ่านร้านขายข้าวริมถนน ร้านแผงลอย...
ตาเหลือบไปเห็นแผ่น CD วางอยู่บนผ้าพลาสติกที่พื้น
"เฮ้ย...นั่นมันแผ่น superbaker อัลบั้มแรกนี่หว่า" เลยแวะเข้าไปมองๆดู
มี CD วางอยู่ประมาณ 7-8 แผ่น ... ของแท้นี่!!!
เลยถามเค้า "แผ่นละเท่าไหร่เหรอคะ??"
พี่คนขายตอบมา "20 บาทค่ะน้อง ขายถูก"
เฮ้ย.....................................!!!!!
เชี่ย ทำไมมันถูกวะ??? ของเลียนแบบป่าววะ???

เปิดด้านในดู...แม่ง ไม่มีรอยขีดข่วนเลย เหมือนแม้กระทั่งรอยเล่นในเครื่องก็ไม่มี แต่หน้าปกเยินนิดหน่อย
แต่ก้อ.....



ซื้อมา 4 แผ่น - -"



แผ่นแรก Pixyl



แผ่นสอง the wanderers


แผ่นสาม ไทละเมอ...(ใครบอกได้ว่าแผ่นนี้มันออกปีไหนช่วยบอกที)


แผ่นสี่ single Futon/Rich,Baby (limited Edition ซะด้วย no.143)

เสียเงินไป 80 บาทถ้วน...(ที่ไม่ซื้อแผ่นอื่นมาเพราะมีหมดแล้ว - -")

อืม...ซื้อ CD มากสุดในรอบครึ่งปีเลยนะนี่ - -"

5.28.2551

น้ำหนัก

การให้ความสมดุลเป็นเรื่องยาก...

เพราะ น้ำหนักความสำคัญในเรื่องแต่ละเรื่องของทุกคนไม่เท่ากัน
เรื่องเล็กน้อยบางเรื่อง ของบางคน กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่โต
หรือเรื่องใหญ่โตบางเรื่อง ในความรู้สึกของเรา อาจกลายเป็นเรื่องเล็กนิดเดียวของเขาก็ได้

น้ำหนักในเรื่องต่างๆในชีวิตก็ไม่ได้เกิดแค่ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน
เพราะคนเราไม่ได้มีเพื่อนคนเดียว แต่มีสังคมเป็นกลุ่มใหญ่

ยิ่งทำให้การปรับ "น้ำหนัก" เป็นเรื่องยุ่งยากมากขึ้นไปอีก...

แต่เราคงจำเป็นต้องยอมรับ "ผล" ในการให้น้ำหนักของเรา

เพราะเราไม่สามารถทำให้ทุกสิ่งสมดุลเท่ากันหมดได้

เราคงไม่สามารถจริงๆ...

5.26.2551

แก่...

ชีวิตมันเหมือนการเดินทาง... มีคนเคยว่าไว้
แต่เมื่อ 6 ปีที่แล้ว... ฉัน(บังเอิญ)ได้เดินทางไปพบ บ้านหลังที่สอง

...ศิลปากร...

เมื่อวานเป็นโอกาสที่ดีที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน หลังจากไม่ได้กลับไปประมาณครึ่งปี
ได้กลับไปเยือนคณะ ยามที่ได้พบปะรุ่นพี่รุ่นน้องพร้อมหน้า
งาน group dynamic ประจำปีการศึกษา 2551

โรงอาหาร A2 ที่คุ้นเคยไม่เคยเปลี่ยนไปในความรู้สึก
กระเบื้องสีแดงอิฐมอซอ ที่ทุกคนเคยคลุกเคยกลิ้งอัดแน่นไปด้วยรุ่นพี่รุ่นน้องแน่นขนัด
แต่ห้องน้ำผีสิงใน A2 เปลี่ยนไป...สวยสะอาดสดใสอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
จนทุกคนต้องพูดกันว่า "มึงเข้าห้องน้ำA2 หรือยัง...หรูแล้วนะมึง"

ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจริงๆ เพราะน้องๆกว่าครึ่ง เราไม่รู้จักหน้าอีกแล้ว
ไม่ค่อยมีใครยกมือไหว้เพราะเราต่างไม่คุ้นกัน
แต่ถึงยังไง ฉันก็ยังคงยกมือไหว้ใครหลายคนที่ฉันเคารพอยู่เสมอว่าเค้าคือ รุ่นพี่ที่คณะ

ยามเย็น นั่งคุยกับเพื่อนที่หลังคณะ...
แถวหอที่เคยอยู่จะเปลี่ยนไปแค่ไหนกันนะ?
จึงยืมจักรยานสีชมพูสดใสของรุ่นน้อง ซ้อนเพื่อนไปชมวิวศิลปากรที่คุ้นเคย (น่าจะรู้ว่าปั่นจักรยานไม่เป็น - -")

ผ่านหอทับแก้ว 1,2... ผู้ชายคณะวิดยายังคงเตะบอลกันหน้าหอเหมือนเป็นกิจวัตร
สะพานเกาะนก... คิดถึงสะพานเกาะนกอันเก่า ไม้ผุๆที่ไม่มีความปลอดภัยเลยแม้สักนิดแต่มีเรื่องเล่าขานมันมากมาย
บ้านจักรยาน...เดี๋ยวนี้ดูพัฒนาขึ้น ไม่เก่าๆผุๆเหมือนเมื่อก่อนทั้งๆที่นักศึกษาทุกคนที่มีรถต่างใช้บริการที่นั่น
หอเพชรัตน์ 1...ดูใหม่ขึ้นนะ ทาสีซะขาวสะอาดเชียว แต่ยังมองได้ทะลุห้องเหมือนเดิม
ตึกศิลป์...บรรยากาศไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย ความรู้สึกของการมีโลกส่วนตัวที่นั่นไม่เคยเปลี่ยน คิดถึงตอนกลางคืนที่ชอบซ้อนรถไอ้ข้าวมากินลมกันตอนเย็น
petch shop...เดี๋ยวนี้มีธนาคารสีเหลืองใจกลางเลยนะเว้ย (มันจะมีตุ๊ดตู่ตะกุยตู้บ้างไหมวะ??)
ตึกวิศวะ...พี่เชียร์เทคโนยังคงซ้อมกันวุ่นวายโล้งเล้งเหมือนทุกปี
ถนนสีฟ้า...ผ่านทีไร ยังไงก็ยังนึกถึงเรื่องเล่ามิเสื่อมคลาย
เซเว่น+หอสมุด...เดี๋ยวนี้มีน้ำตกมาประดับแล้วนะเว้ย
ตึกกะทะ...นึกถึงวันที่มีเด็กถาปัดมาขโมยจักรยานเปี้ยวว่ะ
โรงอาหารยูเนี่ยน...แม้กระทั่งที่นี่ก็มีตู้ ATM ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางลาน
ศาลา 8 เหลี่ยม...ไม่มีใครมากล้าเปลี่ยนแปลงที่นี่หรอกนะ ก็มันเหมือนเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่นา ^_^
ศูนย์หนังสือ...ไม่ได้เข้าไป มันปิด - -"
ตึก A4+ตึกแวร์ไซน์...เขียวชะอุ่ม

ไม่ว่าจะผ่านไปตรงไหน และถึงแม้มันจะเปลี่ยนไปมากเท่าใด
แต่ทุกครั้งที่เราผ่านไป มันจะมีเรื่องเล่าเฉพาะของพวกเราปักหลักอยู่ที่นั่นเสมอ
ใช่ไหม...

ศึกษาฯ ศิลปากร

^__^

5.15.2551

ช็อคโกแลต

พักนี้น้ำหนักขึ้น...แต่จะว่าอย่างนั้นก็คงไม่ถูกเพราะเพิ่งชั่งน้ำหนัก - -"
อาจารย์ก็ซื้อช็อคโกแลตมาฝากจากอังกฤษอีก ไม่กินไม่ได้ซะด้วย

กินหมดไปหนึ่งแท่ง เริ่มรู้สึกหวานจนแสบคอ
ทั้งๆที่คนส่วนใหญ่ชอบรสหวาน แต่มากไปมันก็ไม่ดี

ถ้าได้ชาร้อนๆสักแก้วคงดี เข้ากับบรรยากาศฝนตกแบบเหงาๆยิ่งนัก

(นึกประเด็นวันนี้ไม่ออก รู้แค่อยากเขียน และง่วงมากมาย...)

อืม...ความหวานของช็อคโกแลต

อย่าดูแต่สีภายนอกแล้วกัน เพราะข้างในมันมีอะไรที่ให้ความสุขอย่างคาดไม่ถึงอีกเยอะ

อย่างน้อยก็คาราเมลสอดไส้

^__^

5.12.2551

วันหนึ่งวัน

วันหนึ่งวัน ...ยี่สิบสี่่ชั่วโมง...
บางครั้ง มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมายทั้งที่เราตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
บ้างสุข บ้างทุกข์
จนบางครั้ง มันทำให้เรารู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน

วันนี้ เพื่อนคนนึงโทรมา
ด้วยเรื่องชีวิตรักของเค้า ที่ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งๆก็ช่างเหมือนเรื่องเก่าๆของตัวเองเหลือเกิน (แต่อาจต่างด้วยรายละเอียดปลีกย่อย)
วันนี้ เพื่อนได้ค้นพบด้วยตัวเองว่าการอยู่กับคนที่ทำให้คุณค่าในตัวเองลดลงมันทุุกข์ขนาดไหน
ทุกครั้งที่ฟังเพื่อน น้ำตาจะไหลทุกที
เพราะเหมือนเห็นตัวเองในวันนั้น ที่นั่งเฝ้ารอวันที่เราจะมีความสุขได้
แต่มันไม่เคยมี
การใช้คำพูดปลอบใจเพื่อน เหมือนเล่าสิ่งที่ตัวเองค้นพบในเหตุการณ์นั้น
เช่น

การนั่งหลอกตัวเองว่าฉันสามารถมีความสุขกับปัจจุบันได้
มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง...
เราจะสามารถทนได้ไหม ถ้าในตอนนี้เราอยู่กับเค้าแต่ในอีกขณะเค้าก็อยู่กับผู้หญิงอีกคน...
เราไม่จำเป็นต้องลืมความรักในอดีต เพราะคนที่เราเคยรักยังคงอยู่กับเรา แต่คนในปัจจุบันที่เค้าทำร้ายเรา เค้าไม่ใช่คนที่เรารักอีกแล้ว...
ยังมีคนที่เรารักเรามากอีกเยอะ เราจึงไม่จำเป็นต้องทำร้ายตัวเองไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม...
เหตุผลที่เค้าทำเช่นนี้ เค้าเคยบอกฉันด้วยคำๆเดียวที่สามารถอธิบายได้ทั้งหมด "ความเห็นแก่ตัว"...

ฯลฯ
เหตุการณ์ครั้งนี้ มันจะช่วยให้เราได้พิสูจน์ตัวเองว่า
ไม่มีใครที่ขาดใครสักคนไปแล้ว ชีวิตจะดำเนินต่อไปไม่ได้

และทำให้ฉันได้รู้ว่า...
ฉันมีความสุขได้และเป็นความสุขที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเธอ


5.07.2551

ท่องเกาหลี

พักนี้เพื่อนหลายคนนิยมชมชอบการท่องเกาหลีเหลือเกิน...
แต่การท่องเกาหลีในที่นี้ไม่ได้หมายถึง การไปเที่ยวแต่อย่างใดนะคะ
แต่หมายถึงการนั่งเฝ้าดูที่ห้องผ่านอินเตอร์เนต
โดยมีใครสักคนที่เราชื่นชอบเป็นสื่อกลางในการไปถึงที่แห่งนั้น

เคยมีบางครั้งบางคราวที่ตกหลุมพราง
ลองนั่งดูกับเพื่อน โดยมีคำแนะนำอยู่ข้างๆ ว่าคนนี้ๆคือใครอะไรยังไง
แต่นั่งได้ไม่นาน ก็ต้องขอปลีกตัวเพราะไม่ใช่วิสัยเลยสักนิด

เลยมานั่งสงสัยว่า ทำไมกันนะ...คนเหล่านั้นถึงหลงใหลและเฝ้าวนเวียนอยู่กับมันในระดับที่คนข้างนอก(อย่างเรา)ไม่มีทางเข้าใจ...

ที่พูดวันนี้ไม่ได้เป็นการรังเกียจเลยสักนิด
แต่รู้สึกว่า จะมีสักวันไหมที่เราจะสามารถให้ความเอาใจใส่สิ่งหนึ่งสิ่งหนึ่งได้อย่างพวกเขาบ้าง
ก็แค่นั้น...

มนุษย์ปกติ...

ในบรรดาเพื่อนๆด้วยกันแล้วเกิดความรู้สึกว่ามีปัญหาชีวิต
ประโยคคลาสสิคที่มักพูดกันจนติดปาก คือ
"ความสัมพันธ์มักซับซ้อนเสมอ..."

จนวันนี้ เพื่อนดันถามขึ้นมาว่า...
"มึงรู้สึกตัวตอนไหนวะ ที่คิดว่าความสัมพันธ์มันซับซ้อน?"

ตอบไม่ได้...
- -"

ทะเลาะกับที่บ้าน? (ไม่เคยทะเลาะเล๊ย)
มีแฟนคนแรก? (พูดเหมือนเคยมีเยอะ)
หรืออะไรๆก็ตามแต่...

แต่ถ้าจะมาคิดกันจริงๆ
ความรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันซับซ้อนนี่ เรามักรู้สึกมาจากเรื่องของคนอื่นมากกว่า
อย่างว่าแหละ...เรื่องของตัวเองมักมองไม่เห็น
หรือจะเรียกว่าเก่งแต่เรื่องคนอื่นคงจะถูก

มีครั้งนึง คนใกล้ตัวเคยบอกไว้...
ถ้าพวกเราเป็นคนคิดน้อยกว่านี้ ชีวิตเราคงง่ายขึ้น
เพราะใครๆก็บอกว่า เค้าคงไม่มานั่งตั้งคำถามกับเรื่องที่เกิดขึ้นมาว่าเพราะอะไร (หมายถึงคนส่วนใหญ่นะ...)

คงจะจริง...
ชีวิตเราคงง่ายขึ้น
แต่มันไม่ใช่ฉันนี่นา
^_^

5.05.2551

กาแฟ

ถ้าใครที่รู้จักถึงชีวิตประจำวันของฉันดี....
คงจะทราบกันดีว่า ฉันชอบกินกาแฟมาก
คนส่วนใหญ่มักชอบกินกาแฟเพราะช่วยให้หายง่วง
แต่สำหรับฉัน มันเป็นมากกว่านั้น

บางครั้ง การแฟมักมาจากความเคยชิน
แต่บางครั้ง ความรู้สึกที่ว่าการนอนตื่นเช้าขึ้นมาแล้วได้กินกาแฟหอมๆสักถ้วย มันแสนจะมีความสุขมากกว่าวันไหนๆ
โดยเฉพาะวันที่ต้องตื่นไปทำงานเช้า หรือเมื่อคืนมีเหตุจำเป็นต้องนอนดึกด้วยเหตุผลใดๆก็ตามแต่

แต่เวลาที่ใครๆถาม ฉันมักจะบอกว่าฉันไม่ได้ติดมัน
เพราะบางวันฉันก็กินมาเยอะแยะ แต่บางช่วงฉันก็ไม่ได้กินมันเลยเป็นอาทิตย์ๆ

ทีนี้...ก็จะมีคำถามอีกคำถามที่ตอบยากเหลือเกิน
"ร้านกาแฟร้านโปรดล่ะ คือร้านอะไร"

ตอบไม่ได้... - -" ตอบได้แต่ร้านที่กินประจำๆ
เลยนึกได้มาหลายร้าน ย้อนกลับไปตั้งแต่ที่ศิลปากร ...

ร้านแรก ร้านเจด
ร้านเจดจะเป็นร้านขายขนมปังที่มีสาขาอยู่เยอะพอสมควรในทับแก้ว (พูดเหมือนทับแก้วมีพื้นที่เยอะมาก)
จะเป็นบ้านสีน้ำตาลหลังเล็กๆ เปิดอยู่ทั่วไป สาขาประจำคือตรงลานสำเภาทอง (ลานว๊ากนั่นเอง...)
เวลาที่มีเรียนแล้วเป็นช่วงเบรค 10 นาที จะแว่บมากินกาแฟเสมอ
หรือช่วงตอนไปฝึกสอน ต้องขับรถไปกับเพื่อนๆตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ก็จะแวะร้านเจดสาขาตรงประตูคณะก่อนเพื่อซื้อกาแฟ ใส่รถไปกินระหว่างทาง
^_^

ร้านสอง ร้านกาแฟ ณ อยุธยา
จำชื่อร้านไม่ได้ แต่เป็นร้านที่เป็นแฟรนไชน์
ร้านนี้จะไม่มีที่นั่ง เป็นบล็อคๆขายอยู่ในห้างท้องถิ่นประจำจังหวัด
เวลารถตู้กลับจากกรุงเทพไปถึงที่อยุธยา จะไปแวะส่งที่นั่น
ก็จะเดินเข้าไปแวะซื้อกาแฟก่อน แล้วค่อยนั่งรถต่อกลับบ้าน

ร้านสามและสี่ ร้านกาแฟแถวคอนโด
ถ้าจะให้แนะนำร้านอาหารแถวคอนโดจะแนะนำไม่ได้ ไม่เหมือนร้านกาแฟแถวนี้ 555+
ร้านที่ช่วงนี้กินบ่อยสุดคือ ในปั๊มตรงข้ามทางออกคอนโด
ร้านเล็กๆ กุ๊กกิ๊ก (จำชื่อร้านไม่ได้อีกล่ะ...) ถ้าไม่ซื้อตอนเช้าก่อนไปเกษตรฯ ก็จะนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนช่วงเย็นๆแล้วกินกาแฟไปด้วย
อีกร้านคือ ร้านกาแฟริมถนนตรงข้ามบิ๊กซีสะพานควาย
ถ้าเดินไปขึ้นรถเมล์ก็จะกินร้านนั้น
อร่อยและมีความสุข เพราะราคาถูก คุณภาพดีใช้ได้

ร้านห้า ร้านกาแฟในเกษตรฯ
ชื่อร้านฟองนมหรือไงเนี่ยล่ะ มีหลายสาขาเหมือนกันที่เกษตรฯ
สาขาที่กินประจำคือตรงตึก IT เพราะตอนปี 1 ทำงานที่นั่นหามรุ่งหามค่ำ
ช่วงพักคลายเครียดจากการปั่นงาน จะเดินมาสั่งกาแฟที่นี่กินพร้อมกับชมเด็กๆคณะวิศวะไปด้วย

...........
จริงๆมีหลายร้านกว่านี้นะ
แต่ร้านที่ชื่นชอบกับร้านที่ไปประจำจะเป็นคนละส่วนกัน
และร้านที่ชอบไปนั่งประจำมันมักไม่เป็นร้านกาแฟ เพราะเพื่อนๆที่ไปด้วยไม่ค่อยชอบกินกาแฟ - -"

ป.ล. ถ้าใครอยากซื้อกาแฟมาให้ทาน
แนนไม่ชอบกาแฟหวานๆแบบใส่น้ำตาลเยอะๆ แล้วก็กาแฟที่ใส่นมเยอะๆนะ (กาแฟเซเว่นกับกาแฟร้านอาแปะ...ไม่นิยมมากมาย!!!)
คาปูชิโน่กับอเมริกาโน่เป็นเมนูประจำล่ะ
^___^